“ไม่ต้องพยายามเข้มแข็งหรอกนะบัว ร้องออกมาได้เลย พวกเราทุกคนจะอยู่ข้างๆ บัว” เวนิชเอ่ยออกมาในขณะที่ตนเองก็ยังไม่ได้หยุดร้องไห้เพราะความรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่ต้องเครียดกัน เราไม่เป็นไรจริงๆ กลับไปพักผ่อนเถอะ เรายังไหวอยู่ ไม่ต้องห่วงนะทุกคน” บัวบูชาหันไปกล่าวกับเพื่อนๆ ด้วยรอยยิ้มแห้งๆ เธออยากจะร้องไห้ แต่เธอไม่อยากทำให้ทุกคนเป็นห่วงเธอมากไปกว่านี้
“บัว อย่าอดทนสิ อยากจะร้องไห้ก็ร้องไห้ออกมา พวกเรารู้ว่าบัวเจ็บมาก แล้วก็อยากจะหนีไปร้องไห้คนเดียว งั้นจะเป็นเพื่อนกันทำไม ถ้าจะอยู่ด้วยกันแค่เวลามีความสุข แต่เวลาทุกข์ไม่อยู่ด้วยกัน” ยุรีตำหนิเพื่อนอีกครั้ง เธอรับรู้ความเจ็บปวดผ่านแววตาของเพื่อน
เกินกว่าใจจะอดทน ในที่สุดทำนบน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ตลอดก็พังทลายลง บัวบูชาร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายเพื่อนๆ เธอพยายามแล้ว พยายามที่จะไม่ร้องไห้ แต่ทว่ายิ่งมีคนปลอบใจ มันก็ยิ่งอ่อนแอลง จนในที่สุดต
