แต่จนแล้วจนรอด นักสืบเอกชนก็ไม่สามารถหาตัวหญิงสาวได้ พิชญ์ได้แต่ทำใจ และเรื่องนี้คงจะเป็นตราบาปในชีวิตของเขา ที่อีกนานเขาถึงจะลืมมันได้ ภาพความทรงจำที่เกิดขึ้นคืนนั้น มันผุดขึ้นในสมองเขาตลอดเวลา ยิ่งเขาพยายามจะลืม มันก็ยิ่งชัดเจนขึ้น เขาได้แต่ภาวนาขอให้เธอมีความสุข ลืมความโชคร้ายที่เกิดขึ้นวันนั้น ถ้าเธอมีความสุขได้ เขาถึงจะไม่รู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นคืนนั้น
แต่แล้วสิ่งที่เขาสิ้นหวังไปแล้วมันก็กลับตาลปัตร เมื่อพนักงานรักษาความปลอดภัยที่คอนโด โทรมาหาเขาในเย็นวันหนึ่ง แล้วแจ้งเขาว่ามีผู้หญิงมาขอพบเขา แต่พวกเขาไม่กล้าให้ขึ้นไปรอที่ห้องของพิชญ์ ชายหนุ่มจึงขอคุยสายด้วย เมื่อรู้ว่าเธอคือคนที่เขาพยายามตามหาอยู่ตลอด เขาก็รีบบึ่งรถมาที่คอนโดของเขาทันที
เธอหายไปนานเหมือนกัน สองเดือนแล้วมั้งที่เขาพยายามตามหาเธอ แต่อยู่ดีๆ เธอก็เป็นคนก้าวเข้ามาหาเขาเอง เขาก็ค่อนข้างแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ช่างมันเถอะ
