โซ่รักคล้องใจศิลา

ตอนที่ 4 : ของเล่นคุณศิลา

แม้อากาศช่วงมืดของวันนี้จะเย็นลงเนื่องจากมีลมพัดผ่าน แต่หัวใจของเธอกลับไม่เย็นตามไปด้วย มันทั้งร้อนรุ่มกังวลใจและเครียดไปหมด

สามวันผ่านไปแล้วกับระยะเวลาที่ทางเจ้าหนี้ยื่นคำขาดไว้ และมันก็เป็นอย่างที่เธอคาดการณ์

เธอหาเงินมากขนาดนี้ไม่ได้...

อันดาในชุดเสื้อยืดพอดีตัวและกางเกงยีนขาสั้น ผมยาวรวบมัดไว้หลวม ๆ เธอยังนั่งคิดไม่ตกอยู่บริเวณที่นั่งซึ่งเป็นโต๊ะม้าหินหน้าบ้าน

เวลาในหน้าจอโทรศัพท์บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว ซึ่งเท่ากับครบกำหนดเส้นตายที่เจ้าหนี้แจ้งไว้

หญิงสาวกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคออย่างจนใจ เป็นเวลาเดียวกับที่แสงไฟหน้ารถคันหนึ่งสาดส่องและเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าบ้าน

อันดาแปลกใจเมื่อจู่ ๆ ก็มีคนมาหาที่บ้านของเธอในยามวิกาลแบบนี้ หญิงสาวผุดลุกยืนขึ้นมองรถตู้สีดำสนิทที่จอดเรียบร้อย จากนั้นเมื่อประตูรถเปิดออก คนด้านในก็เดินออกมาประมาณสี่คน

อันดาเริ่มตกใจและเดินกลับเข้าไปหน้าตัวบ้าน ส่วนพี่สาวกับแม่ของเธอก็เดินงัวเงียออกมาด้วยความสงสัยเช่นกันว่าใครมาบ้านเวลานี้

"ใครกัน มาหาเวลานี้ไม่รู้จักหลับจักนอน" วรัญบ่นพลางขยี้ตางัวเงียแต่ก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเหล่าคนตรงหน้าคือคนที่เคยมาอาละวาดที่บ้านเธอครั้งก่อน

"นี่มัน?"

"กูมาทวงเงิน" หนึ่งในชายฉกรรจ์เอ่ย "ไหนเงินสามล้าน?"

อันดาเหงื่อแตกพลั่กพยายามบังคับสติตัวเองไม่ให้เตลิดไปซะก่อน นี่สินะที่แม่เลี้ยงเธอบอกว่าคนเหล่านี้จะไม่เอาไว้ทั้งบ้าน พวกเขาดูโหดและน่ากลัวยิ่งกว่าในหนังเสียอีก

"ไหนเงิน?" คนชุดดำเอ่ยถามย้ำอีกครั้ง "นี่ครบสามวันแล้วตามที่นายกูให้เวลา"

"มะ...ไม่มีเงิน ฉันยังหาไม่ได้" อันดาเอ่ยตอบด้วยสีหน้าหวั่นกลัว

ส่วนแม่และพี่สาวของเธอก็ไม่มีทีท่าจะช่วยเหลือใด ๆ ซ้ำร้ายจะยิ่งถอยหนีและพร้อมผลักไสเธอไปรับกรรมทันที

"ไม่มีเงินก็เอาคนมาแลก" ชายชุดดำพูดพลางหยิบปืนที่พกไว้ออกมา ทำเอาทั้งสามคนที่เป็นจำเลยสั่นระริก

"นี่น้องสาวแท้ ๆ ไอ้เดช ไปทวงกับมันได้เลย เอาตัวมันไปชดใช้แทนเลยก็ได้" วรัญรีบชี้เป้าไปที่อันดาทันที เป็นวิธีเอาตัวรอดที่คิดไว้อยู่แล้ว

"ใช่ค่ะพี่ ๆ เอาตัวมันไปได้เลย" น้ำหวานรีบเสริมแม่ของหล่อน เหล่าคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามมองมาทางอันดา สายตาคาดคั้นให้ตัดสินใจ

อันดาทั้งกลัวทั้งสั่น ทว่าเธอรู้แต่แรกแล้วว่าสถานการณ์ต้องออกมาแบบนี้ เธอทำใจแล้วว่าจะรับผิดชอบ พี่ชายเธอก่อไว้ก็ต้องเป็นเธอที่ชดใช้ ไม่ใช่ให้คนอื่นมาชดใช้แทน

มือเรียวกำไว้แน่นเมื่อการตัดสินใจของเธอกำลังจะเปลี่ยนชีวิตเธอไปอีกรูปแบบ

"ฉันจะไป ฉันจะชดใช้เอง" น้ำเสียงสั่นกลัวแต่พยายามควบคุมสติไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

"ถ้าฉันไปกับพวกคุณ ไปหาเจ้านายคุณ เท่านี้ก็พอใช่ไหมคะ"

"ไปแล้วก็รู้เอง แต่ถ้าไม่ไปก็ตายกันหมดนี่ แค่นั้น"

อันดาเม้มปากแน่นก่อนจะหันมองแม่และพี่สาว แต่สองคนนั้นกลับหลบหน้าไปอีกทาง น้ำหวานไม่ยอมไปแทนอันดาแน่นอน หล่อนจะไม่ยอมถูกเสี่ยแก่ ๆ ลากไปกินในวัยสาวสะพรั่งขนาดนี้แน่ ดังนั้นอันดาต้องเป็นคนไปเท่านั้น

สถานการณ์บีบคั้นกดดัน ทุกชีวิตถูกแขวนไว้กับการตัดสินใจของเธอ

เมื่อทุกอย่างเป็นแบบนี้ อันดาจึงได้แต่ยอมเดินไปที่รถตู้สีดำและเข้าไปนั่งด้านในแต่โดยดี เหล่าชายคนที่ยืนเฝ้าไม่แม้แต่จะแตะต้องเธอ ถ้าเธอยอมไปด้วยดี ๆ พวกเขาก็จะไม่สัมผัสเธอเลยและเพราะเป็นคำสั่งของเจ้านายด้วย

หากไม่จำเป็น...อย่าฉกฉวยหยิบจับของเล่นของคุณศิลา!