‘ดี อย่าดื้อกับพี่อีก’
ใช่ เมื่อคืนเขาก็แทนตัวเองแบบนี้ไปแล้วครั้งหนึ่ง...ฉันจำได้
“หยุดเถอะค่ะ วีไม่อยากเจ็บอีกแล้ว” ฉันพยายามตั้งสติตอบออกไปด้วยท่าทีราวกับไม่ได้รู้สึกอะไรกับสรรพนามที่เปลี่ยนไป
“วาริน...”
“วีเจ็บกับพี่มามากเกินไป พี่รักผู้หญิงคนนั้นมากเกินไป...”
“...วีแทนที่เขาไม่ได้หรอกค่ะ”
“พี่ก็ไม่ได้จะเอาเธอมาแทนใคร” ร่างสูงบอกฉัน
“ถึงยังไงวีก็ทำให้พี่รักวีเท่าเขาไม่ได้...” ฉันไม่ได้จะงี่เง่าหรือเรียกร้องอะไร แต่ชื่อผู้หญิงคนนั้นไม่ได้สร้างบาดแผลให้แค่คนตัวสูงคนเดียว มันลามมาถึงฉันด้วย ฉันที่ต้องมาโดนหางเลขโดยที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไร แต่ทำไมไม่รู้...แค่ได้ยินชื่อเธอคนนั้น มันก็ทำใจฉันร้าวไปหมด
‘พะพาย...’
‘...ฉันคิดถึงเธอ’
‘อื้อ!’
‘ฮืออออ พี่ดิน...’
‘...วีเจ็บ’
‘พะพาย ฉันรักเธอ’
มันไม่ได้มีแค่เขาคนเดียวที่เจ็บ...
“เธอก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไร พี่ก็รักเธออยู่แล้ว” เสียงทุ้มเอ่
