ตอนที่ 16 เหตุใดต้องเป็นหยางโจว เฉาซีเอ่ยเรียกเขาเสียงสั่น แต่ก็เพียงเท่านั้นเพราะคำพูดของเธอถูกกลืนหายไปพร้อมกับเสียงจูบที่รุนแรงอีกครั้ง ร่างสูงใหญ่บดเบียดลงมาจนแนบสนิท มือทั้งสองข้างตะโบมไล้ไปทั่วร่างบางอย่างคนที่ไม่รู้จักพอราวกับนักโทษที่กระหายน้ำหลังถูกกักขังมานานปี "เจ้าคือของข้า.." เขากระซิบเสียงพร่าแนบหู จากนั้นซูอวี่ก็โอบเอวเธอไว้แน่น จับสะโพกนุ่มนิ่มให้แนบชิด ก่อนจะเคลื่อนตัวเข้าหาอย่างรุนแรงโดยไม่ให้โอกาสได้ตั้งตัว เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสะท้อนออกมาในห้องที่มีเพียงเสียงลมหายใจหอบกระเส่าและเสียงหวานแผ่วของเฉาซีที่หลุดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เตียงไม้ที่เคยนิ่งสงบโยกคลอนตามแรงสั่นแห่งกามอารมณ์ สองมือเล็กเกาะแขนซูอวี่แน่น ดวงตาพร่าเลือน น้ำตาซึมออกมาเพราะทั้งความรู้สึกเสียวซ่านและความอ่อนล้าจากการปรนเปรออย่างไม่รู้จบ ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ยอมหยุดง่าย ๆ มือหยาบใหญ่เลื่อนไปใต้เข่าเรีย