ซาบซึ้งในน้ำใจ นานวันลุงกับป้าก็ไม่ยอมรับเงินที่รอนนี่พยายามจะจ่ายให้ด้วยความเกรงใจ ทุกคนที่ได้พบเห็นรอนนี่ต่างก็ชอบพอในอุปนิสัยใจคอของเขาที่เป็นคนเรียบง่าย กินง่าย อยู่ง่าย น่ารัก คุยสนุก ยิ้มแย้มแจ่มใส รอยยิ้มที่หยิบยื่นให้กับทุกคน เป็นรอยยิ้มอย่างคนที่มองเห็นด้านดีของโลกอยู่เสมอ
รอนนี่เริ่มรู้สึกได้ว่าตัวเองเกิดความรักและผูกพันกับสถานที่แห่งนี้ขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด ประทับใจกับอัธยาศัยไมตรีที่อบอุ่นเป็นกันเองของผู้คนที่แสดงออกถึงความเอ็นดูต่อชาวต่างชาติผู้พลัดที่พลัดถิ่นมาไกล ทำให้รอนนี่ตระหนักซึ้งแล้ว กับคำว่า ‘ยิ้มสยามน้ำใจไทย’ ที่เคยได้ยินได้ฟังมาโดยตลอด
และเหตุผลอีกอย่างที่เป็นแรงดึงดูด มีอานุภาพต่อจิตใจของเขาอย่างบอกไม่ถูก ก็คือความรู้สึกคล้ายกับ ‘บางสถานที่…เหมือนเคยผ่าน ใบหน้าของบางคน…คล้ายกับเคยพบพาน เพียงแต่ไม่อาจระลึกย้อนกลับไปได้ว่าที่ไหน? เมื่อไร?’
“บังเอิญจ
