น้ำค้างรู้สึกขอบคุณในความช่วยเหลือของดอกเตอร์มโน แม้สิ่งที่ได้รับรู้จากการใช้พลังจิตอ่านความทรงจำเมื่อครู่ อาจจะยังไม่กระจ่างนัก ทว่าเมื่อผูกเรื่องราวเข้ากับประสบการณ์ที่ตัวเธอได้พบเจอมาก่อนหน้า ทั้งเรื่องเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของผู้หญิงคนหนึ่ง คร่ำครวญจวนเจียนจะขาดใจ ที่แว่วมากลางดึกอยู่บ่อยๆ เรื่องหมอกควันประหลาด สีขาว ที่พวยพุ่งขึ้นมาใกล้ๆกับหน้าต่างห้องนอน ในตอนเช้าตรู่ของวันหนึ่ง ก่อนจะปรากฏเป็นรูปเป็นร่างของผู้หญิงสาว ใบหน้าสะสวย นุ่งโจงกระแบน คาดผ้าแถบ ไว้ผมทรงดอกกระทุ่ม มีลักษณะตรงกันทุกอย่างตามที่ดอกเตอร์มโนบอก
หญิงสาวคิดว่าไม่ใช่เหตุบังเอิญแน่ๆ
‘เพราะกลิ่นหอมของดอกลีลาวดีที่ละลิ่วลอยมากระทบจมูก ในทุกๆครั้งที่เอ่ยถึง หรือแม้แต่นึกถึงจี้ชิ้นนั้น ‘ลั่นทม’ และ ‘ลีลาวดี’…คือสิ่งเดียวกัน ลั่นทมพยายามขอความช่วยเหลือ…ลั่นทมกำลังจะบอกอะไรกับเธอ?...แล้วผกาล่ะ?’
“ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพ
