บทที่ 9 พบหน้าภรรยาครั้งแรก 1/2
1045 คำ
กุบ กับ กุบ กับ กุบ กับ!!!!
เสียงอาชาเหงื่อโลหิตทะยานมุ่งตรงไปยังหมู่บ้านธารน้ำใส หลังจากใช้อำนาจแม่ทัพเฉินในมือประกาศหาคนที่รู้เบาะแสภรรยากับลูกสาว จะให้รางวัล 1 ตำลึงทอง แล้วเหล่าพ่อค้าแม่ขายที่เห็นภรรยาเฉินเฟยอี้ หรือแม่ทัพเฉินในขณะนี้เดินทางไปกับเกวียนวัวของท่านลุงกู้ ที่หมู่บ้านธารน้ำใส คาดว่าจะไปสอบถามจากที่นั่นจะได้ความก็รีบยกมือขึ้น อยากได้รางวัลจากท่านแม่ทัพเฉิน
“ขอบคุณพวกท่านมาก เงินนี่คือสินน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ” เขาโยนถุงเงินในมือส่งให้กับชาวบ้านแล้วควบม้าออกไป
ใช่แต่เมื่อเทียบกับพ่อค้าหรือชาวบ้านที่หาเช้ากินค่ำ ล้วนทำให้เขาสุขสบายไปอีกหลายวัน
เพียงหนึ่งชั่วยาม เขาก็ถึงหมู่บ้านธารน้ำใส ที่ถ้าหากว่านั่งเกวียนวัวนั้น คงจะใช้เวลาไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว
ไห่มี่เฟิ่งที่ไม่รู้ว่าตอนนี้สามีกลับมาจากทัพ และกำลังตามหานางอยู่ นอนพักผ่อนอยู่ในห้องนอนส่วนตัว โดยมียู่ถิงที่นอนกลางวันเป็นเพื่อน
การทำผัดหมี่อายุยืนแจกนั้นทำให้นางได้เงินมาหลายเหรียญทองแดงจากคำชื่อชม ทั้งราดหน้าที่นางทำก็ถูกใจโยวหวังเหล่ย ทำให้นางมีเงินมากพอ นางซื้อเมล็ดผักมามากหน่อย เพราะว่าปุยสูตรพิเศษนั้นทำให้ผักงอกงามไวไม่พอ ยังย่นระยะเวลาในการเก็บอีกด้วย เห็นทีว่าอีกไม่เกินห้าวันผักชุดแรกของนางก็จะเก็บเกี่ยวได้แล้ว ต่อไปนางต้องหาตลาด
[โยววว!! นี่คือเสียงของระบบแมวผู้ช่วย จำนวนเหรียญถึงกำหนดเปิดฟังก์ชั่นถัดไปแล้ว กรุณาเปิดเพื่อทำการเลือกซื้อสินค้า] เมี้ยว!
ไห่มีเฟิ่งไม่รอช้ารีบเปิดฟังก์ชันนี้ทันที แล้วก็ของวิเศษถัดมาที่นางพบคือ
‘แมวกวักเรียกลูกค้า!’
[หากท่านต้องการซื้อแมวกวักในราคาสุดพิเศษ 10 ตำลึงทอง เพียงกดตกลง]
นางอ่านความสามารถพบว่ามันสามารถเรียกลูกค้าในระยะใกล้ให้มาสนใจสินค้าของนาง หรือเข้ามาเลือกซื้อและเลือกชิมได้ ดังนั้นนางจึงไม่รีรอ เพราะต้องการจะทำการค้าอยู่แล้ว เพียงแต่นางต้องมีสินค้าให้มากกว่านี้อีกสักหน่อย
ไห่มี่เฟิ่งกดตกลงทันที แล้วแมวกวักเรียกทรัพย์ เรียกลูกค้าก็มาอยู่ในช่องเก็บของ นางเลื่อนดูสกิลขั้นเทพอื่น ๆ แต่ยังไม่มีอะไรที่น่าสนใจ กล่าวก็คือเงินในระบบยังน้อยอยู่ เดี๋ยวนางต้องสะสมเงินให้มากกว่านี้ก่อน แล้วค่อยปลดล็อกฟังก์ชันอื่นต่อไป
ผ่านมาหนึ่งวันแล้ว ที่โยวหวังเหล่ยกลับไป อีก 6 วันเขาจะมาทานอาหารบ้านนาง นางก็คิดถึงเรื่องหาโต๊ะทานอาหารดี ๆ สักโต๊ะ เห็นทีว่าต้องไปถามท่านหัวหน้าหมู่บ้านเสียแล้วว่า บ้านใดพอมีฝีมือที่จะสามารถทำโต๊ะได้หรือไม่ นางจะได้จ้างชาวบ้านที่นี่ แทนการซื้อจากในเมืองเขื่อชิน ซึ่งมันขนย้ายลำบากไปสักหน่อย บวกกับนางมีแต่สตรีไม่อาจมีแรงเยี่ยงบุรุษ
นางคิดวางแผนเรื่องทำมาหากิน เรื่องการเล่าเรียนของยู่ถิงน้อย แล้วก็รู้สึกเคลิ้มจนกำลังจะหลับก็ได้ยินเสียงเรียกอย่างตื่นตกใจของเหม่ยเหริน
“นายหญิง นายหญิงเจ้าคะ มีคนมาหาเจ้าค่ะ” เหม่ยเหรินวิ่งหน้าตาตื่น เพราะบุรุษตรงหน้าบ้านบอกว่าเขาเป็นสามีของนายหญิง แต่ทว่านายหญิงเคยเล่าให้ฟังว่าสามีนั้นไม่ไยดี แล้วก็ไม่คิดตามหา เหตุใดมายืนองอาจอยู่หน้าบ้านกันเล่า ไร้เหตุผลสิ้นดี หรือจะเป็นบุรุษชั่วหมายเข้ามาทำร้ายคนในบ้าน นางจึงไม่ไว้ใจ
“ผู้ใด ท่านป้าจาง หรือท่านป้ากู้” เพราะตั้งแต่มาถึงนางยังไม่ได้ทำความรู้จักกับใครในหมู่บ้านเป็นพิเศษ หากเป็นโยวหวังเหล่ยก็ไม่นาเป็นไปได้ เพราะเขานัดกับนางไว้อีก 6 วัน
“ไม่แน่ใจเจ้าค่ะ บอกว่าเป็นสามีของนายหญิง ข้าไม่เคยเห็นหน้าจึงยังไม่ให้เข้าบ้าน กลัวเป็นพวกโจรเจ้าค่ะ” เหม่ยเหรินนั้นรอบคอบเสียจริง สมแล้วที่นางไว้ใจให้ดูแลบ้าน คนแปลกหน้ามาบ้านย่อมไม่เชิญเข้ามาถูกแล้ว นางจึงแต่งตัวให้เหมาะสมสมวัยหน่อย แน่นอนว่าไม่ได้มวยผม แต่เปียง่าย ๆ แล้วใช้ผ้าสีสวย ๆ ผูกไว้เป็นหาง เพราะที่นี่ไม่ได้มีพิธีการใด นางจะแต่งแบบใดย่อมได้ หากแต่ว่านั่นทำให้ใบหน้าของนางดูกระจ่างสดใส ทั้งสวยราวกับสตรีวัยแรกแย้มยังไม่ออกเรือน ขนาดเหม่ยเหรินมองยังตาค้างเมื่อนายหญิงแต่งตัวง่าย ๆ เช่นนี้
“ไปชุดอย่างนี้จริงหรือเจ้าคะ” เหม่ยเหรินถามเพื่อความแน่ใจ
“อื้อ...คิดว่าเขาคงเอาใบหย่ามาให้หากเป็นเฟยอี้ เห็นว่ามารดาหาสตรีไว้แต่งแล้ว ข้าแอบได้ยินมา” แน่นอนว่าอยู่บ้านเฉิน นางโดนเปรียบเทียบทั้งกรอกหูเช้าเย็นเรื่องที่จะให้สามีหย่าขาด หากเขามาถึงนี่คงไม่มีเรื่องอันใด ก็ดีนางจะได้ไม่เสียเวลาไปเอา เพราะชิงชังบ้านนั้นเหลือเกิน
อีกอย่างในนิยายที่นางอ่านก็ระบุไว้ชัด จนนางอ่านแล้วปาทิ้งเข้ากำแพง แล้วก็โมโหหงุดหงิด แล้วก็เดินไปหยิบมาใหม่อ่านได้ไม่กี่หน้า ก็เกลียดพระเอกเข้าไส้ แล้วหนังสือก็ปลิวลงพื้นแล้วก็หยิบมาอ่านใหม่เพื่ออยากรู้จุดจบซ้ำไปมา
แต่ทว่านางไม่รู้ว่าจุดจบเป็นอย่างไร รู้แต่ว่าเขาก็ค่อนข้างมีใจเอนเอียงไปทางโน้น ทั้งตอนที่กลับมานั้น นางยังอยู่ในบ้านหลังนั้นเพราะไร้ที่พึ่ง บอกเลยว่าสมเพชฉิบหาย
- ผู้เขียน
