เหตุใดเจ้าไม่กิน” ฮูโต๋เอ่ยถามลูกชาย
“ของเจ้านี่” เขาชี้ไปที่เด็กชายที่เป็นลูกศิษย์ของท่านหมอเทวดาแล้วเจ็บใจ เพราะว่าคนของตนไปล่วงเกินเจ้าเด็กแสบนี่ไว้ อาหารจากบ้านเจ้านี่มีเพียงเจ้านี่อนุญาตเท่านั้นจึงกินได้ เขาได้แต่นั่งสูดดมกลิ่นอาหารเท่านั้น ไม่อาจแตะต้องได้ ภายในใจรู้สึกไม่ยุติธรรมสำหรับเขานัก อาหารนี่ก็ช่างน่ากินเสียเหลือเกินจนเขาอยากจะแย่งเจ้าเด็กสองคนนี่กิน
“ท่านปู่อร่อยหรือไม่” เสียงหวาน ๆ ของเฟยหยวนทำให้อ๋องฮูโต๋รู้สึกริษยาหมอเทวดาผู้นี้ที่มีศิษย์น้อยน่ารักเช่นนี้ เขานึกอยากมีหลานใจจะขาด แต่เจ้าลูกชายตัวดียังไม่ยอมแต่งงานเสียที อีกสามวันจะถึงวันแต่งตั้งแล้ว เขาย่อมจัดการประกาศเรื่องนี้ให้ทราบโดยทั่วกัน
“ไม่ทราบเด็กสองคนนี้นามว่าอันใดบ้างท่านหมอเทวดา” อ๋องฮูโต๋คิดว่าเด็กสองคนนี้นั้นใบหน้าคล้ายกับลูกชายส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งคล้ายกับ...จื่ออิงอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าทั้งสองเป็นลูกเต
