สองมือเล็กขยุ้มผ้าปูที่นอนจนยับ สะโพกผายรับแรงกระแทกของเขาจากทางด้านหลังจนแทบทรงตัวไม่อยู่ มิหนำซ้ำมือใหญ่ยังเอื้อมมาบีบเคล้นสองเต้าอวบอิ่มอย่างเอาแต่ใจ ยิ่งได้ยินเสียงเธอร้องครางดังมากเท่าไหร่ ก็เหมือนเขาจะพอใจมากขึ้นเท่านั้น
จังหวะกระแทกกระทั้นนั้นเริ่มเร็วและแรงมากขึ้นเมื่อเขาใกล้จะถึงฝั่งฝัน แต่ชายหนุ่มก็ไม่คิดจะมีความสุขอยู่ฝ่ายเดียว เขาช่วยเติมเต็มเธอครั้งแล้วครั้งเล่าจนแน่ใจว่าหญิงสาวใกล้ถึงฝั่งฝัน ชายหนุ่มจึงได้เร่งจังหวะรักให้ตามเธอทันในที่สุด
สองร่างบดเบียดและต่างก็ถ่ายทอดความรักให้ซึ่งกันและกันผ่านทางภาษากายอยู่เนิ่นนาน กระทั่งความต้องการของเขามาถึงขีดสุด เธอก็รับรู้ได้ถึงการปลดปล่อยอย่างรุนแรงของเขาผ่านทางเครื่องป้องกันชั้นเยี่ยม
ร่างเล็กนอนหลับตาพริ้มอยู่ภายใต้อ้อมกอดของชายคนรัก เมธาวินจูบลงบนขมับชื้นเหงื่อนั้นซ้ำๆ ก่อนจะปล่อยให้เธอได้นอนพักไปจนถึงเช้า
“เมี้ยว...เมี้ยว...”
