วันต่อมาหลังจากเลิกเรียนแล้วฉันก็แยกย้ายกับยัยส้มโอตามปกติ ฉันบอกยัยนั่นไปว่าวันนี้ต้องไปกินข้าวกับที่บ้านของพี่ธาดายัยนั่นเลยไม่ได้สงสัยอะไร ฉันขึ้นแท็กซี่ไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งไปถึงที่นั่นก็เป็นเวลาประมาณห้าโมงกว่าๆแล้วแต่พอรถขับเข้ามาจอดในร้านฉันถึงได้รู้ว่าเป็นร้านเดียวกันกับที่พี่ธาดาเคยพาฉันมาคราวก่อน ร้านที่ฉันเคยอวดเก่งดื่มไวน์จนเมาแล้วจำอะไรไม่ได้นั่นไง
ในขณะที่คนอื่นพากันแต่งตัวจัดเต็มแต่ฉันกลับใส่ชุดนักศึกษามาแถมยังเป็นกระโปรงพีทยาวที่คลุมไปถึงตาตุ่มตัวที่พี่ธาดาเคยซื้อให้นั่นแหละแต่เพราะว่าฉันไม่ได้ให้ความสำคัญกับนัดครั้งนี้เลยไม่ได้คิดจะเตรียมชุดมาเปลี่ยนตั้งแต่ทีแรกแล้ว
มิน่าล่ะ พี่ชินถึงได้ย้ำนักย้ำหนาให้ฉันแต่งตัวสวยๆ
พอฉันเดินเข้ามาภายในร้านก็เป็นพนักงานคนเดิมเดินมาต้อนรับก่อนจะพาฉันมายังโต๊ะด้านในสุดที่อยู่ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยา ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาจนผู้หญิงโต๊ะข้างๆยั
