“ขอบใจพวกเจ้าทุกคนมาก” จางหยูเฟยตอบ “ข้าไม่มีของรางวัลใดมอบให้ แต่ขอขอบใจพวกเจ้าอีกครั้ง” นางยิ้มหวานบอกทุกคน ใบหน้างดงามราวเทพธิดาสยบทุกความงามที่ยืนเรียงรายกันอยู่ในนั้น ราวกับดาวล้อมเดือน ไม่มีใครงามเท่าจางหยูเฟยผู้นี้อีกแล้ว บางครั้งเวลาที่จางหยูเฟยเดินเยื้องย่างหรือนั่งพูดสนทนา พวกนางยังมองเห็นแสงรัศมีเปล่งประกายออกมา ราวกับเป็นผู้มีบุญมาเกิด
รอจนเหล่าสนมชายากลับออกไปหมดแล้ว ฮั่นหลิวตี้จึงเดินมาอุ้มร่างจางหยูเฟยขึ้น
“ฝ่าบาทจะทำอะไรเพคะ ปล่อยหม่อมฉันลง”
“ข้าจะขอรางวัลจากเจ้าก่อนน่ะสิ ข้าทั้งผลักทั้งดันเจ้าจนสุดทางแล้ว ไม่คิดจะตอบแทนกันบ้างรึ กับสนมพวกนั้น เจ้ายังบอกว่าจะมอบรางวัลให้ แต่กับข้า เจ้าไม่คิดจะมอบรางวัลใดให้เลยเชียว ใจดำนัก”
“แต่นี่ยามอู่6 นะเพคะ แสงแดดแผดจ้าขนาดนี้ ฝ่าบาทจะ...” จางหยูเฟยอายจนไม่กล้าเอ่ย
“เจ้านี่ช่างมีปัญหาเยอะเสียจริง” ฮั่นหลิวตี้แกล้งทำเสียงดุ ก่อนจะส
