เมื่อผ่านประตูตำหนักไคซินมาได้สองก้าว ฮองเฮาฝ่ายขวาผู้งดงามรีบถอดเครื่องทรงบนศีรษะที่หนักอึ้งแล้วโบกมือไล่นางกำนัลสามนางที่กำลังขยับเข้ามาปรนนิบัติออกไป เพราะเห็นว่าใครบางคนกำลังตามนางเข้ามา
“พวกเจ้าออกไปก่อน” จางหยูเฟยบอก แต่มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น
“ฮองเฮาไม่ได้ตรัสเรียกพวกเจ้า ห้ามกลับเข้ามาได้ยินไหม”
“เพคะฝ่าบาท” เสียงนางกำนัลหน้าตาแฉล้มแช่มช้อยขานรับแล้วรีบออกไป
ฮั่นหลิวตี้จงใจจะใช้คำว่าฮองเฮาแทนการเรียกชื่อจางหยูเฟย เน้นย้ำให้นางรู้ถึงตำแหน่งที่พระองค์จงใจมอบให้
บัดนี้นางคือฮองเฮาฝ่ายขวา มีอำนาจเหนือสตรีทุกนางในฝ่ายใน และมีฐานะสูงส่งเกินสตรีนางใดในแผ่นดินฮั่น
“ฝ่าบาทก็กลับออกไปด้วยเพคะ หม่อมฉันอยากอยู่คนเดียว”
ฮั่นหลิวตี้ทอดสายพระเนตรมองฮองเฮาองค์ใหม่ ไม่ทันไรนางคิดจะใช้อำนาจบารมีสั่งแม้กระทั่งพระสวามี
“ตำแหน่งของเจ้าจะสั่งใครก็ได้ ยกเว้นข้า” เป็นพระสวามีบางทีก็ต้องกำราบเมียหลว
