ตำหนักใหญ่
คนอันธพาลย่อมเป็นคนอันธพาล คนอันธพาลวันนี้ไม่สนเรื่องการจับไม้สั้นไม้ยาวที่ฮองเฮาองค์ใหม่คิดวิธีถวายงานอย่างเท่าเทียม โดยอาศัยว่าใครดวงดี คืนนั้นจะได้ฮ่องเต้ไปครอบครองเป็นเวลาหนึ่งคืน
“เจ้ามันน่านัก เอาแต่ผลักไสข้าไปให้สตรีอื่น” ตั้งแต่ได้ลิ้มรสความหวานของนาง ฮั่นหลิวตี้ก็ยังไม่เคยแตะต้องสตรีนางใดอีกเลย แม้ว่าเมื่อครู่ฮั่นหลิวตี้เกิดโทสะแล้วกลับตำหนัก แต่กลับถ่ายทอดคำสั่งออกไปแก่ขันทีเฒ่าว่า
“คืนนี้ไม่ต้องตั้งโต๊ะเสวยที่ตำหนักใหญ่ ข้าจะไปเสวยพระกระยาหารกับจางฮองเฮา”
เว่ยกงกงข้ารับใช้ผู้แสนซื่อเอ่ยขึ้น “ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ เวลานี้ในวังหลังมีจางฮองเฮาถึงสองพระองค์ ฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวา ฝ่าบาทจะเสด็จไปตำหนักใดพ่ะย่ะค่ะ
“แค่นี้เจ้าก็อ่านใจข้าไม่ออก ปลดออกจากตำแหน่งหัวหน้าขันทีเสียดีมั้ง” รอยยิ้มร้ายปรากฏขึ้น
เว่ยกงกงตัวสั่นงันงก “กระหม่อมทราบแล้วพ่ะย่ะค่ะ จะเสด็จตำหนักไคซิน เสวยพระกร
