น้ำเสียงหวานปนน่าหวาดหวั่นเอ่ยขึ้นแล้วโน้มกายมาซบลงบนพระอุระ ทว่าฮั่นหลิวตี้กลับรู้สึกขนลุกอย่างประหลาด ไม่ใช่เพราะเชี่ยนเสวี่ยไม่งดงาม ที่จริงแล้วเชี่ยนเสวี่ยจัดว่าเป็นหญิงงามเพียบพร้อม นางมีศักดิ์เป็นอาของหยูเฟยก็จริง แต่มีอายุมากกว่าหยูเฟยเพียงไม่กี่ปี ดอกท้อที่กำลังเบ่งบานในอุทยานหลวงงดงามเพียงใด เชี่ยนเสวี่ยงดงามกว่าหลายเท่า ยิ่งรวมกับอาภรณ์สีชมพูหวานสลับสีทองที่นางนุ่งห่ม ยิ่งขับให้นางงดงามเปล่งปลั่งปานเทพธิดา เพียงแต่ว่าตลอดระยะเวลาที่เขาได้พบกับจางหยูเฟย ดูเหมือนว่าจะไม่มีสตรีใดที่ทำให้อยากร่วมอภิรมณ์อีกเลย
มือเรียวบางของนางกำลังลูบไล้ไปที่แผงอกกว้าง ใบหน้างดงามที่แต่งแต้มอย่างประณีต เรือนผมดำเงางามกำลังซบลงแนบอก ทว่ากลับถูกผละออก
“เชี่ยนเสวี่ย เจ้าคงป่วย เจ้ากลับตำหนักไปก่อนเถิด”
เวลานี้ขนตั้งลุกชัน ฮั่นหลิวตี้ยกฝ่าพระหัตถ์ลูบลงไป แม้จะเคยพบเชี่ยนเสวี่ยเพียงแค่ครั้งเดียว ฮั่นหล
