นางไม่กรีดร้อง ของแบบนี้ใครๆ ก็มี นางเองก็เคยมี ทว่าพระแสงดาบเล่มใหญ่ที่โอรสสวรรค์พกมันไว้ติดตัว ทำให้สตรีสูงศักดิ์ที่ย่างกรายเข้ามาถึงกับร้องไม่ออก ท่าทางของนางที่มองดาบเล่มนั้น
***‘จะว่ารังเกียจก็ไม่ใช่ จะว่าอิจฉาก็ไม่เชิง แวบหนึ่งกลับรู้สึกอิจฉาเสียด้วยซ้ำ’***
“จางเชี่ยนเสวี่ย เจ้าบุกเข้ามาได้อย่างไร”
“อากาศคืนนี้ร้อนนัก ฝ่าบาทยังรู้สึกร้อนพระวรกายจนต้องลงแช่น้ำ หม่อมฉันก็ร้อน อยากลงแช่น้ำพร้อมฝ่าบาทเพคะ”
“ตำหนักเจ้าไม่มีห้องอาบน้ำรึ เหตุใดจึงไม่กลับไปอาบน้ำที่ตำหนักของเจ้า”
“มีห้องอาบน้ำ แต่ไม่มีฝ่าบาทเพคะ”
นางทอดสายตาหวานเชื่อม ทว่ากลับถูกพระเนตรปลาบคมจ้องกลับอย่างดุดัน
“เป็นถึงฮองเฮาฝ่ายซ้าย เจ้าไม่รู้สิ่งใดควรไม่ควร สมควรจะถูกปลดลงจากตำแหน่งไปเป็นสนม”
***‘ร้ายกาจนักเจ้าตัวแสบ เรื่องหาเรื่องคนอื่น เจ้าเก่งนัก’***
“เอาสิเพคะ ฝ่าบาทปลดหม่อมฉัน ทั่วหล้าจะประณามพระองค์ว่าหลงเมีย
