แม้นปีศาจชั่วจะทำให้พระองค์เพิ่งรู้จักคำว่าความกลัวไปหมาดๆ แต่ฮั่นหลิวตี้ไม่มีทางวิ่งหนีมัน พระหัตถ์สองข้างกำเข้าหากันเกิดเสียงดังกรอบเพื่อเขย่าขวัญไอ้ปีศาจชั่ว แล้วจึงเอ่ยท้าทาย
“ไอ้ปีศาจชั่ว แน่จริงก็เผยร่างออกมา หรือว่ากลัวข้าฮั่นหลิวตี้ ฮ่องเต้ปฐพีไร้พ่าย เจ้าถึงไม่กล้าเผยร่างที่แท้จริง”
จางเชี่ยนเสวี่ยยิ้ม แต่กลับสร้างความรู้สึกอึดอัดน่ากลัว ก่อนที่พระเนตรปลาบคมจะกวาดมองไปรอบๆ แล้วต้องตกพระทัยเมื่อผืนพสุธาที่ยืนอยู่ค่อยๆ ปริแตกแยกออกจากกันก่อนจะทรุดลงไป ราวกับว่าเวลานี้กำลังเกิดแผ่นดินไหวรุนแรง สำนึกแรก เสียงที่เปล่งเรียกชื่อออกมานั่นคือ…
“หยูเฟย! หยูเฟย เจ้าอยู่ที่ใด”
คนอย่างพระองค์ถูกชาวบ้านรวมถึงขุนนางทั้งหลายสาปแช่งอยู่ทุกวัน ไม่ใช่โอรสสวรรค์จะไม่รู้ ใครๆ ต่างคิดว่าพระองค์เป็นฮ่องเต้หลงอำนาจ เผด็จการ ถึงขั้นเป็นอันธพาล แต่จะมีใครรู้บ้าง การบุกรุกดินแดนอื่นให้ยอมอยู่ใต้อำนาจของ
