นับดาวเป็นสาวสมัยใหม่ นางรู้ว่าองครักษ์หนุ่มต้องการอะไร นางอยากปฏิเสธ แต่เหตุใดแค่เพียงริมฝีปากหนักร้อนทาบทับลงมา นางก็อ่อนระทวย นับดาวเองก็ไม่มีใครอีกเลยนับแต่บทรักที่เกิดขึ้นกลางป่าในครั้งนั้น
นางยอมรับว่าพึงใจเขา แต่ก็คิดที่จะตัดใจหลังจากพลัดหลงกันและตามหาเขาไม่เจอ
นางคิดว่านางไม่มีเขาอยู่ในหัวใจแล้ว แต่แค่เพียงร่างกายแข็งแกร่งกำยำที่บดเบียดลงมาแนบชิด ปากซุกซนคลอเคลียอยู่ตามใบหู ซอกคอ ร่างกายนางก็ตอบสนองอย่างหน้าไม่อาย
“อื้อ... เจ้ายังทำให้ข้าร้อนไปทั้งกายได้เหมือนเดิม” องครักษ์หนุ่มพูดเสียงปร่า
“แต่ข้าจะไม่ไหวแล้วนะ อาวุธของท่านช่างร้ายกาจนัก”
“เป็นเพราะเจ้าหายไปหลายปี ข้าทนคิดถึงเจ้ามานาน ข้าเลยไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ข้าขอโทษจริงๆ”
องครักษ์หนุ่มบอกเสียงเนิบนาบ แต่ร่างกายท่อนล่างก็ยังไม่ยอมหยุดโยกขยับ ร่างกายของนับดาวสั่นไหว โยกคลอนไปตามแรงขยับขององครักษ์หนุ่ม นางอยากจะผลักเขาอ
