เฉินเจิ้นเทียนดึงมือเรียวมากุมเอาไว้ “เจ้ารู้หรือไม่ ข้าไม่เคยนอนหลับได้เป็นสุขเลยสักคืน ก็เพราะคิดถึงแต่เจ้า ไม่คิดว่าสวรรค์จะคืนเจ้ากลับมา”
“ก็ใครกันใจร้าย บอกให้ข้ารอ ข้าก็รอ แต่ท่านไม่กลับมา”
“ใครบอกเจ้าว่าข้าไม่กลับไป ข้าแค่กลับไปช้าหนึ่งเดือน เพราะฝ่าบาทส่งข้าไปสอดแนมพวกซยงหนู ฝ่าบาทมีพระประสงค์จะยกทัพไปตีพวกซยงหนูอีกรอบ พอข้าเสร็จจากงานจะรีบไปรับเจ้า ข้าก็ไม่เจอเจ้าอีก ข้าเห็นเพียงเสื้อผ้าเปื้อนเลือดฉีกขาดทิ้งอยู่ในบ้าน หัวใจข้าปวดร้าวเพียงใดเจ้ารู้หรือไม่ยอนฮวา” มือแกร่งจับคางของนางเชยขึ้นสบตาเขา
สงครามครั้งนั้นทำให้เขาได้พบและพลัดพรากจากนาง เจิ้นเทียนได้รับพระบัญชาให้ไปสอดแนมดูการทำงานของเหล่าทหารรับจ้างรบ ช่วงที่เกิดสงครามระหว่างฮั่นกับอาณาจักรโชซ็อนโบราณ เขาพบนางถูกพวกทหารรับจ้างไล่ล่าแล้วคิดจะข่มเหงรังแก เขายืนดูอยู่ในมุมลับตา ฝ่าบาทไม่ต้องการให้ทหารของพระองค์รังแกข่มเหงสตรี
