เสียงขุนนางอื้ออึงขึ้นด้วยความประหลาดใจมากกว่าเดิม วันนี้องค์จักรพรรดิใจดีเป็นพิเศษ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ หรือนี่คือแผนการให้ตายใจก่อนลวงไปสังหาร ต่างคนต่างคิดไปไกล
ไม่มีขุนนางคนใดรู้ความจริง นอกจากเว่ยกงกงที่ยืนลอบยิ้ม รอจนเหล่าขุนนางได้ของรางวัลครบหมดแล้ว เว่ยกง
กงจึงหันไปหาเจ้าเหนือหัว
“ทูลฝ่าบาท ตอนนี้ท่านทูตโรมิวลุสรออยู่ที่หน้าท้องพระโรงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
ฮั่นหลิวตี้พยักพระพักตร์ “ให้เข้ามาได้”
เว่ยกงกงค้อมตัวรับพระบัญชา แล้วหันไปขานชื่อเสียงดัง “ให้ท่านทูตโรมิวลุสเข้าเฝ้าได้”
ทหารองครักษ์นำตัวบุรุษร่างสูงใหญ่ นัยน์ตาสีฟ้า สวมเสื้อผ้าแตกต่างจากชาวฮั่นเข้ามาในท้องพระโรง โรมิวสุสก้มหัวแล้วกล่าวด้วยเสียงนอบน้อม
“กระหม่อมโรมิวลุส ขอถวายบังคม ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปีพ่ะย่ะค่ะ” โรมิวลุสท่องจำมาแล้วอย่างดีจึงพูดได้ไม่ตกหล่น
“ไม่ต้องมากพิธี ธรรมเนียมฮั่นทำให้ท่านต้องลำบากแล้
