ตัวปลอม
1528 คำ
ตอนที่ 15
ตัวปลอม
“หลอกคนอื่นได้ ..แต่เธอหลอกฉันไม่ได้หรอกนะ ฉันรู้น่าว่าเธอไม่ใช่แบล็คโรเซ่!!”
“เหมือนเธอจะคิดไปเองเยอะนะฟางแก้ว”
มะลิ เชิดหน้าขึ้น “แล้วทำไมต้องคิดว่าฉันจะเหมือนเธอด้วยละที่เข้ามาในตึกโชติวัฒน์แล้วหลอกคนอื่นๆว่าตัวเองไม่เก่งระบบ แต่กลับบอกกับน้องรัชชาว่าตัวเองคือแบล็คโรเซ่!”
“นี่แก!”
ฟางแก้วหันมามองตาเขียวปั๊ด “อย่ามากล่าวหาฉันนะ!” อีนี่มันเป็นใคร ทำไมรู้เรื่องของหล่อนดีแบบนี้ ซึ่งข้อมูลพวกนี้คือความลับสุดยอดที่หล่อนปกปิดมาตลอด
“ใจเย็นน่าฟางแก้ว ฉันไม่ใช่ศัตรูเธอหรอกและฉันจะไม่เปิดเผยเรื่องของเธอให้คุณราเชนท์ไล่เธอออกหรอก” มะลิ เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล มุมปากสวยยกยิ้มขึ้น “เรามาเป็นมิตรกันไม่ดีกว่าเหรอ ฉันจะทำเฉยๆเรื่องของเธอไป”
บอกแล้วไงว่าเธอไม่อยากให้นิยายเรื่องนี้ออกแนวบู๊ล้างผลาญ แก้แค้นยิงกันใส้แตก การไปสร้างปมมากมายให้ตัวละครขัดแย้งกัน เรื่องจะยิ่งยุ่งเหยิงไปกันใหญ่
หน้าที่ของเธอคือการคลายปมต่างหาก
“เธอต้องการอะไร?”
ฟางแก้ว ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ฉันแค่ต้องการทำงาน และฉันคือแบล็คโรเซ่” มะลิอันมาเผชิญหน้า ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอก “ตอนนี้คุณราเชนท์ให้ฉันมาดูแลระบบเบอร์เกอรี่รัชชา ฉันก็แค่อยากจะทำมันออกมาให้ดีเป็นเชิงธุรกิจ ไม่ใช่แค่ระบบหลอกเด็กแบบที่เธอเคยทำไว้ก็เท่านั้น”
“ก็มันเป็นระบบหลอกเด็กอยู่แล้วนี่”
ฟางแก้วหัวเราะร่วน แค่เอาสิ่งเย้ายวนใส่เข้าไปเหมือนร้านขายของเด็กเล่นให้ เด็กรัชชา สนุกสนานเท่านั้น ไม่เห็นจะมีอะไรมากมาย ก็แค่ร้านขายขนมเด็ก
“แต่ฉันจะทำให้ระบบนั้นมีชีวิตด้วยการพัฒนาเป็นแอพพลิเคชั่นออนไลน์เบเกอร์รี่รัชชาที่ซื้อขายได้จริง และทำให้คนทั่วไปสามารถเข้าถึงได้”
“จะทำบ้าอะไรของเธอ! แบบนี้รัชชาก็อันตรายซิ!”
“อันตรายยังไง? น้องชาก็ยังอยู่ในตึกโชติวัฒน์เหมือนเดิม ไม่ได้ไปนั่งขายขนมข้างทางซะเมื่อไหร่?”
ไม่นะ! นังแบล็คโรเซ่ แกจะมามีอิทธิพลกับโชติวัฒน์มากเกินไปแล้ว “แล้วนี่คุณเชนท์รู้เรื่องรึยัง กับความคิดบ้าๆของเธอแบบนี้?”
“เดี๋ยวฉันบอก และเขาจะต้องเห็นด้วยแน่นอน”
มะลิส่ายหน้าอย่างไม่ยีหระ ก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน “ช่วยถ่ายเทงานระบบทุกอย่างให้ฉันภายในสองชั่วโมง และที่เหลือฉันจะจัดการเอง หากชักช้าฉันอาจจะเปลี่ยนใจไปบอกคุณราเชนท์ว่าเธอเป็นคนของเอริค”
ฝากไว้ก่อนเถอะอีเตี้ย!!
.
.
“เข้ามาทำไม?”
เสียงดุเล็กดังขึ้นเมื่อ มะลิ เดินเข้าไปห้องทำขนมที่เต็มไปด้วยเนยสดและผลไม้หลากชนิดทั้งเลม่อน สตอเบอรี่ บลูเบอรี่มากมาย เห็นแล้วเธอก็นึกถึงตัวเองตอนเป็นเด็กที่ชอบเด็กดอกไม้ใบหญ้ามาหั่นเล่น มโนภาพตัวเองว่ากำลังนั่งทำกับข้าวและขนม ขายให้กับคนทั่วไป
“เข้ามาดูรายการของไงคะว่าวันนี้จะพอขายมั้ย? เห็นว่าจะมีออเดอร์จากลูกค้ามาเพียบเลย ถ้าเราเตรียมวัตถุดิบไม่พออาจจะทำขนมไม่พอกับจำนวนที่ลูกค้าต้องการได้นะ”
คำบอกราบเรียบนั้น ทำให้เด็กสาวชะงักมือที่บีบครีมลงบนเค้กโรลเล็กน้อย
“รัชชายังไม่ได้เปิดร้านขายซะหน่อยจะมีลูกค้ามาซื้อได้ไง อย่ามาหลอกกันเลยยายแบล็คโรเซ่ปลอม”
“ยังไม่เปิดก็เปิดได้นี่คะน้องชา ลูกค้าออเดอร์มาขนาดนี้”
มะลิ เอ่ยบอกอย่างใจเย็น ขณะย่อกายลงนั่งข้างๆ
เด็กสาวเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
“ขนมรัชชาไม่ได้อร่อยขนาดนั้น เมื่อกี้เธอยังบอกอยู่เลยว่ารสชาติห่วยแตก ถึงพี่เชนท์กับธเนศจะชมว่าอร่อยก็เถอะ แต่ชารู้ว่าสองนั้นโกหก”
มะลิหัวเราะร่วนออกมาแทบจะทันที จนอีกฝ่ายตาเขียวปั๊ด
“หัวเราะอะไรของเธอโรเซ่?”
ในที่สุดก็ยอมเรียกว่าโรเซ่ซินะ! “แม่ค้าที่รู้จุดอ่อนของตัวเอง นั่นจะทำให้ผลิตภัณฑ์พัฒนาได้ไงคะ ตรงไหนที่คิดว่าไม่อร่อยเราจะทำให้มันอร่อย เดี๋ยวพี่มะลิและป้าจิตกับอีกหลายคนจะมาช่วยทำ”
“ไม่นะ! รัชชาไม่ให้ใครมาวุ่นวายกับเบอร์เกอรี่นี้หรอก”
พลั่ก!!
เด็กสาวขยับวีลแชร์เข้ามาใกล้ และผลักเธออย่างแรง โดยไม่ระวังตัวทำให้ร่างของ มะลิ เซถลาไปด้านหลังจนชนกับโต๊ะทำขนมอีกฝั่ง เธอพยายามดันมือไว้กับขอบโต๊ะแต่เหมือนแรงปะทะนั้นจะแรงจนทำให้โต๊ะล้มและร่างเธอกระแทกลงพื้น
โครม!!
“โอ๊ย!”
เหมือนมือที่คว้าที่ยึดของมะลิจะเกี่ยวกับกับบางสิ่งที่มีคม ซึ่งน่าจะเป็นมีดปอกผลไม้ที่วางไว้ ทำให้ปาดยังหลังมือเธอจนเลือดเจิ่งนอง
“อ๊ะ! โรเซ่!”
รัชชา เหมือนจะได้สติด้วยไม่คิดว่าการผลักจะทำให้ แบล็คโรเซ่ต้องบาดเจ็บขนาดนี้ แต่เหมือนเด็กสาวจะตกตะลึงได้ไม่นาน ประตูลิฟต์ก็เปิดขึ้นที่ชั้น 26 ก่อนที่ร่างหนาของ ราเชนท์ ผู้เป็นพี่ชายจะเดินเข้ามา และปราดมาช้อนร่างของมะลิขึ้นทันที
“วันนี้ปิดระบบเบอร์เกอรี่ชั่วคราว”
เสียงเข้มของพี่ชายดังขึ้น เพียงไม่นานหน้าจอรอบด้านที่เคยสว่างไสวก็ดับลง นั่นทำให้เด็กสาวหน้าเจื่อนลงแทบจะทันที เพราะที่ผ่านมาไม่ว่ายังไงระบบเบอร์เกอร์รี่นี้ก็ไม่เคยถูกช็อคดาวน์เลยสักครั้ง
“โรเซ่เขาไม่ระวัง เลยล้มไปโดนโต๊ะและมีดปาดเอง”
“พี่ไม่ชอบคนโกหกนะครับ”
น้ำเสียงของพี่ชายยังคงเยือกเย็น
“ชาไม่โกหกก็ได้ยังไงพี่เชนท์ก็เห็นในกล้องแล้วว่าชาผลักโรเซ่ ก็รัชชาไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับระบบเบอร์เกอรี่ของชา เอาโรเซ่ออกไปเลย ไม่ต้องมาชั้น26อีก ไม่ต้องมาๆๆ”
“ฝากดูแลรัชชาด้วยฟางแก้ว”
เขาหันมาบอก ฟางแก้ว ก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กเข้าไปในลิฟต์
“ได้ค่ะคุณราเชนท์”
.
.
แม้แผลที่มือจะไม่บาดลึกเท่าไหร่ แต่เมื่อโดนแอลกอฮอลล์ราดขณะทำแผลก็ทำเอา มะลิ ร้องจ๊ากด้วยความเจ็บปวด ดวงตาคู่สวยสั่นระริก ด้วยไม่คิดว่าเลือดของตนจะออกเยอะขนาดนี้ แต่เธอก็พยายามกัดฟันกรอดให้คนของเขาทำแผลจนเสร็จ
“เจ็บมากมั้ย?”
น้ำเสียงนุ่มทุ้มต่ำของคนตัวโต ทำให้มะลิ เงยหน้ามองด้วยไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำถามที่เหมือนจะห่วงใยนี้จากปากของเขา แถมคนที่ทำให้เธอเจ็บ ก็เป็นน้องของเขาอีกด้วย
“ไม่เท่าไหร่คะ? แต่เจ็บสะโพกมากคงเพราะตอนกระแทกกับพื้นเมื่อกี้”
หญิงสาวบิดตัวเล็กน้อย ทำให้ ราเชนท์ ย่อกายนั่งลงข้างๆ
“เดี๋ยวให้คนพาไปเอ็กซเรย์ชั้น5”
พอจะทราบมาเหมือนกันว่า ชั้น5ของตึกโชติวัฒน์คือโรงพยาบาลที่มีทีมหมอพยาบาลและอุปกรณ์ทางการแพทย์ครบครัน เพื่อไว้ดูแลรักษาคนของโชติวัฒน์และพนักงานทุกคน โดยไม่ต้องไปใช้บริการโรงพยาบาลด้านนอก
เป็นตึกที่ครบครันจริงๆ
“ขอบคุณมากค่ะ”
คำขอบคุณของเธอ ทำให้ดวงตาคู่สีถ่านหลุบลงต่ำ
“ไม่ต้องไปทำระบบเบอร์เกอรี่ชั้น26แล้ว เดี๋ยวทำในส่วนRN ไปเลย ปล่อยชั้น26 ไว้แบบนั้นแหละ”
แม้ในใจลึกๆแล้ว เขาจะเชื่อในบางสิ่งที่แบล็คโรเซ่มี ว่าจะสามารถเยียวจิตใจของ รัชชา ผู้เป็นน้องสาวได้ แต่เขาเริ่มรู้สึกไม่ดี ที่เธอต้องมาเจ็บตัวเพราะเขา ยิ่งเห็นเลือดสดๆไหลออกจากหลังมือขาวนั้น ราเชนท์ ก็อดรนทนไม่ได้ แค่มองผ่านกล้องจนต้องรีบกดลิฟต์ไปชั้น26 ก่อนที่ลูกน้องจะไปถึงด้วยซ้ำ
ไม่แน่ใจว่าทำไม เขาถึงห่วงยัยหนูตัวแสบนี่ขึ้นมา
ทั้งที่ตั้งใจจะทำให้แบล็คโรเซ่ ทรมานแต่ทำได้แค่วันเดียว
“ทำไมละคะ?”
มะลิ เงยหน้าขึ้นมอง มือที่พันผ้าทำแผลสีขาวยกขึ้นเกาหัวตัวเองอย่างไม่เข้าใจ “มิลลิจะทำต่อค่ะ นี่แค่วันแรกเท่านั้นอีกอย่างเมื่อสักครู่น้องชาไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นแค่อุบัติเหตุเท่านั้น”
“หือ?”
หัวคิ้วหนาของ ราเชนท์ ย่นเข้าหากัน ด้วยไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเอ่ยปากปกป้องน้องสาวของเขาทั้งที่โดนทำขนาดนั้น แถมยังมองเขาด้วยแววตามุ่งมั่นกลับ
“นั่นคืองานของมิลลิค่ะ หนูจะไปทำระบบเบอร์เกอรี่ต่อ”
- ผู้เขียน
