นางเอกเจ้าเสน่ห์
1347 คำ
ตอนที่ 16
นางเอกเจ้าเสน่ห์
สตอเบอรี่ลูกที่สิบสองเข้าสู่ระบบแล้ว
ออเดอร์เค้กโรลบลูเบอร์รี่ของท่านชิ้นที่สามร้อยสิบแปดส่งถึงมือลูกค้าเรียบร้อยแล้ว
เค้กเนยสดมะพร้าวอ่อนชิ้นที่ร้อยสามสิบสองออกจากเตา
.....
“ยังกล้ามาชั้น26อีกเหรอโรเซ่?”
เด็กสาวรัชชา หันมาถามเมื่อเห็นร่างบางของ แบล็คโรเซ่ เดินเข้าในโซนเบอเกอรี่ ทั้งหล่อนยังใส่ชุดเชฟสีขาวสะอาดและหมวดคลุมผมเรียบร้อย แม้ตอนนี้จะดีใจที่เห็นระบบเบอร์เกอรี่รันอย่างมีชีวิตชีวา จนไม่นึกว่านี่เป็นเรื่องจริง
แต่ก็ไม่คาดคิดว่า โรเซ่ จะกล้ามาชั้นนี้อีก เพราะเหมือนแผลที่หลังมือก็เหมือนจะยังไม่หายดี
“พี่เข้ามาช่วยดูระบบไงคะ บอกแล้วไงว่าถ้ามีออเดอร์เข้ามาเพิ่มจะได้ทำได้ทัน เห็นไหมว่าเริ่มมีคนสนใจเบเกอรี่รัชชาแล้ว ตอนนี้ต้องเร่งทำส่งนะ”
คำบอกของหญิงสาว ทำให้เด็กสาวรัชชา เงยหน้าขึ้นมองจออีกครั้ง ก่อนจะทำหน้ามุ่ยลงเล็กน้อย
“ก็แค่ออเดอร์หลอกๆ”
“หลอกที่ไหนกัน รีบทำแล้ววางในถาดลำเลียงซิ! สักพักจะมีไลน์แมนมารับไปส่งลูกค้า”
เธอบอกอย่างนุ่นนวล อีกฝ่ายทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยอมทำตามรายการที่โชว์บนหน้าจออย่างกระตือรือร้น แต่ยังไม่วายหันมาถามเธออย่างเป็นห่วง
“แล้วหายเจ็บแผลรึยัง?”
“หายแล้ว แผลแค่นี้เองนวดแป้งได้สบายมาก”
“รัชชาเบอร์เกอรี่ของเรามีเครื่องนวดแป้ง ไม่ต้องใช้มือ”
เหมือนสถานการณ์จะสงบขึ้นชั่วคราว เมื่อต่างฝ่ายต่างสนใจในการทำออเดอร์ตามรายการหน้าจอที่ขึ้นโชว์ เพื่อจัดวางลงสายพานลำเลียงไปด้านนอก โดยมีคนมาหยิบออกและอัพเดทในระบบอย่างต่อเนื่อง
เด็กสาวไม่แน่ใจว่า ออเดอร์นั้นมีคนสั่งซื้อจริงๆมั้ย แต่พอมียอดเงินเข้าในระบบ นั่นก็ทำให้เธอทำขนมต่อด้วยความเพลิดเพลิน และยอมให้ แบล็คโรเซ่ ร่วมทำด้วยอย่างไม่อิดออด
.
.
“มีธุระอะไรกับผมเหรอครับ?”
ราเชนท์ เอ่ยถามเสียงราบเรียบ เมื่อย่อกายลงนั่งยังห้องโถงรับรองแขกชั้นสองของอาคารโชติวัฒน์ หลังจากคนของเขาแจ้งว่า ช่อฟ้า รัตนโสภา ลูกสาวของไพศาลและเป็นว่าคู่หมั้นของ ภูมินทร์ ติยะเวทย์ ขอเข้าพบ
“ต้องมีอะไรงั้นเหรอคะ ฟ้าถึงจะมาพบคุณได้!”
ช่อฟ้า แค่นเสียงสูง ขณะวางแก้วน้ำส้ม น้ำนางเอกลงบนโต๊ะหลังจากจิบเพียงเล็กน้อย
“ควรจะเป็นอย่างนั้น”
สีหน้าของประมุขโชติวัฒน์ยังคงเรียบเฉย ดั่งฉาบไว้ด้วยน้ำแข็ง นั่นทำให้ปากสีแดงสดของช่อฟ้ายิ้มออกมา
“คุณโกรธ เรื่องที่ฟ้าจะหมั้นจะภูมินทร์ใช่ไหม? ถ้าคุณไม่อยากให้หมั้นคุณก็บอกฟ้าดีๆซิเชนท์ อีกอย่างตอนนี้รัตนโสภากับโชติวัฒน์ก็มีผลประโยชน์ร่วมกันอยู่ บางทีคุณพ่ออาจจะเปลี่ยนใจยอมให้ฟ้ามาลงเอยกับคุณก็ได้”
ที่ผ่านมา ช่อฟ้า ไม่เคยเห็นราเชนท์อยู่ในสายตาสักนิด ทว่าเมื่อเขาสามารถบริหารและผลักดัน RN ให้ยิ่งใหญ่นำไปกว่า TIT ของตระกูลติยะเวทย์หลายเท่า หล่อนก็รู้สึกว่าที่ผ่านมาตัวเองคิดผิดมาตลอด อีกอย่างในตอนนี้งานของ ภูมินทร์ ร่อแร่มาตลอด แถมเขายังไม่ทีท่าจะลดความเจ้าชู้ลงแม้แต่น้อย
ยิ่งคบช่อฟ้าก็ยิ่งเหนื่อยใจ แต่เหมือนว่าเธอจะถลำลึกไปมากแล้ว ยังไงเธอก็ยังนึกถึง ราเชนท์ คนที่ครั้งหนึ่งเธอเคยมองข้ามเขาไปอย่างไร้ค่า
“ผมไม่ได้โกรธ และไม่ได้รู้สึกอะไรเลยสักนิด”
ราเชนท์ ตอบตามความรู้สึกตัวเองจริงๆ แม้หลายสิบปีก่อนเขาจะอยากแย่งชิงผู้หญิงคนนี้จาก ภูมินทร์ เพื่อต้องการเอาชนะ แต่ไม่แน่ใจว่าความรู้สึกมันหายไปตั้งแต่ตอนไหน จนถึงตอนนี้เขาไม่อยากจะรับรู้อะไรกับเธออีกเลย
“คุณโกหก”
“ผมไม่ได้โกหก ผมไม่รู้สึกอะไรเลย แม้กระทั่งสิ่งต่างๆมากมายที่ TIT พยายามทำในตอนนี้ มันไม่ได้มีผลอะไรกับผลเลย และเรื่องผลประโยชน์ที่มีร่วมกันกับรัตนโสภานั้นก็แค่ส่วนเล็กน้อยของRN ผมไม่เห็นว่ามันจะสำคัญอะไร”
น้ำเสียงที่เย็นชานั้น ทำให้ ช่อฟ้า ชะงักเล็กน้อย
“คุณจะบอกว่าคุณไม่แคร์ว่าฟ้าจะหมั้นกับภูมินทร์อีกไม่กี่วันนี้งั้นเหรอ คุณกล้าที่จะไปงานหมั้นมั้ยละถ้าคุณไม่รู้สึกอะไร”
“ได้ซิ! ผมจะไปอยู่แล้ว ไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย”
“ราเชนท์! ทำไมคุณเย็นชากับฟ้าแบบนี้ หรือว่าตอนนี้คุณมีคนอื่น”
ช่อฟ้า ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้เห็นได้ยิน ที่ผ่านมาหล่อนถูกทั้ง ภูมินทร์ และ ราเชนท์ รุมเอาอกเอาใจดั่งว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิง ทั้งสองต่างพยายามทุกอย่างเพื่อจะเอาชนะใจเธอ ทว่าเธอโอนเอนไปทางภูมินทร์ แต่ก็หวังว่าราเชนท์จะหึงหวงอาลัยอาวรณ์ดั่งเช่นทุกครั้ง
แต่ตอนนี้ท่าทีของเขาเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ
“งั้นก็ดี อย่ามาคร่ำครวญทีหลังละกัน! ฟ้าไม่ใจอ่อนละ”
หล่อนลุกขึ้นเพื่อเตรียมกลับอย่างหัวเสีย เมื่อสิ่งที่คาดคิดไว้ไม่เป็นอย่างที่หวัง แต่ก็ยังหันมาบอกอีกฝ่าย “ยังไงฝากบอกมะลิด้วยละกัน ว่าตอนนี้เชิดชัยไม่สบายอยู่โรงพยาบาล ถ้าพอมีเวลาก็ไปเยี่ยมพ่อหน่อยละกัน”
.
.
“งั้นมิลขอลางานหนึ่งวันค่ะ”
มะลิ รีบละมือจากเค้กโรลที่กำลังประดับตกแต่งด้วยลูกเชอรรี่สีหวาน จนทำให้ รัชชา ต้องชะโงกหน้ามาดู
“ทำไมต้องลาด้วยละโรเซ่?”
“พี่ต้องไปเยี่ยมคุณพ่อที่ป่วยอยู่โรงพยาบาลค่ะ แต่เดี๋ยวพี่จะเอาขนมของรัชชาไปฝากคุณพ่อและคุณหมอด้วย ทุกคนจะได้กินของอร่อยๆดีมั้ยคะ”
หญิงสาวย่อกายลงมาบอกเด็กสาวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล นั่นทำให้แววตาของ ราเชนท์ หลุบต่ำลงเมื่อมองท่าทีของทั้งคู่ อีกทั้งประหลาดใจที่ระยะเวลาเพียงไม่นาน แต่เหมือนน้องสาวเขาจะยอมรับอีกฝ่ายมากขึ้น
“งั้นรัชชาไปด้วยได้มั้ยคะ รัชชาอยากไปด้วย?”
“หือ”
มะลิ เงยหน้าไปมอง ราเชนท์ อย่างไม่เชื่อหู เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ น้องสาวของเขาบอกว่าอยากออกไปข้างนอก ที่ผ่านมารัชชากลัวการออกไปนอกตึกโชติวัฒน์มากที่สุด
“อยากไปจริงเหรอ งั้นไปกับพี่นะคะแต่ว่าน้องชาเข้าไปในโรงพยาบาลไม่ได้นะ ในนั้นเชื้อโรคเยอะรอพี่ในรถดีมั้ย พอเยี่ยมคุณพ่อเสร็จพี่จะพาไปดูคาเฟ่บูมบูมที่รัชชาอยากไป”
คาเฟ่บูมบูม เป็นคาเฟ่กาแฟกึ่งสวนสนุก เป็นสถานที่ๆรัชชาอยากจะไปมาก แต่ในเนื้อเรื่องเด็กสาวไม่มีโอกาสได้ไปสักครั้ง เมื่อ แบล็คโรเซ่ เอ่ยเช่นนี้ เธอจึงดีใจอย่างออกนอกหน้า
“ไปๆ รัชชาสัญญาจะเป็นเด็กดี ให้ชาไปนะคะพี่เชนท์”
เด็กสาวหันมาออดอ้อนพี่ชายต่อ นั่นทำให้มุมปากหยักได้รูปของ ราเชนท์ ยกโค้งขึ้น
“ได้ครับ งั้นไปกันเลยพี่เตรียมรถได้แล้ว”
คำบอกของเขาทำให้คิ้วเรียวสวยของ มะลิ ย่นเข้าหากัน
“คุณราเชนท์จะไปด้วยเหรอคะ?”
เธอถามอย่างสงสัย ด้วยนี่เป็นธุระส่วนตัวของเธอ หรือว่าเขาตามไปด้วย เพราะเป็นห่วงน้องสาว
“ใช่”
หน้าหล่อเหลาหันมาตอบ “ฉันต้องคอยประกบรัชชาและเธอไม่ให้ห่างสายตา ...เพราะเธอเป็นคนของฉัน”
*************
- ผู้เขียน
