ผ่านไปถึงชั่วยามกว่าๆ แต่ทว่าจ่างซุนอู๋จี้ก็ไม่สามารถข่มตาลงได้ เพราะมีร่างบางของพุดตานนอนอยู่ข้างๆ เขา เขาทอดสายตามองเพดานเพียงชั่วครู่ เขาอดไม่ได้ที่หันกลับมามองเรือนร่างบางที่นอนหลับสนิทลมหายใจสม่ำเสมอ อกที่อวบอิ่มของเธอช่างใหญ่โตเกินตัวกระเพื่อมตามลมหายใจ อีกทั้งยังมีหน้าท้องที่แบนราบลู่ไปตามเสื้อผาโลมเล้าที่สวมใส่ มือของเขาไวกว่าความคิดเลื่อนมาจับอกอวบอิ่มของเธอ ทำให้เขารู้สึกกำหนัดยิ่งขึ้น
แต่ทว่าพุดตานลืมตาขึ้นมองใบหน้าเขาที่มองเธอด้วยสายตาเร่าร้อนแทบจะกลืนกินเธอ อีกทั้งเขายังคร่อมเรือนร่างของเธออยู่ทำให้เธอตกใจอย่างมาก อีกทั้งมือหนาขยำอกอวบอิ่มของเธออย่างจาบจ้วง เธอใช้แรงทั้งหมดผลักเขา ทำให้ตัวของเขาเชไปด้านข้าง เธอลุกขึ้นนั่งนัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและตื่นตระหนกอย่างมาก
“ออกจากห้องนี้ไปเลยนะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสั่นโกรธจัดที่เขากำลังจาบจ้วงเธอ เขาเผยแสยะยิ้มที่มุม
