ความเงียบที่เข้าปกคลุมระหว่างเราส่งผลให้สงครามลอบถอนลมหายใจออกมาเบาๆ ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาต้องมารู้สึกอึดอัดและลำบากใจกับเหตุการณ์ในตอนนี้
เขาแคร์ความรู้สึกของผู้หญิงทั้งสองคน เขาอยากให้เพียงขวัญอยู่ตรงนี้ยังอยากให้เธอเข้าใจเขาและให้เราสองคนเปิดโอกาสให้กันและกันจนได้ไปต่อ ในขณะที่เขาเองก็แคร์ความรู้สึกของน้องสาวอย่างคะนิ้งมากเช่นกัน
“เพียง….” ร่างสูงขยับเข้าไปหาคนที่ยืนเหม่อ ทิ้งสายตามองออกไปนอกหน้าต่างก่อนจะใช้แขนสอดเข้าไปโอบกอดร่างบอบบางเอาไว้หลวมๆ
“ยังคิดเรื่องเมื่อคืนอยู่เหรอ”
“นายคิดว่าฉันควรสบายใจงั้นเหรอ” เธอย้อนถามกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เธอเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เขาทำงานโคตรเหนื่อย แทนที่จะได้อยู่ด้วยกัน จะได้นอนกอดเธอให้สบายใจ เขากลับต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ที่ทำให้เขารู้สึกเหนื่อยไปมากกว่าเดิม
“ขอเวลาก่อนได้ไหมเพียง”
“…..”
“รอคะนิ้งคลอดก่อนได้ไหม”
“แปลว่าหลัง
