“ว่าไงนะ ผิงจะพาเด็กๆ ไปอยู่ที่อื่นงั้นเหรอ ทำไมล่ะผิง”
นนถามด้วยความสงสัย เขามาหาปาริมาในช่วงสาย แต่กลับพบว่าหญิงสาวเก็บข้าวของใส่ลังเรียบร้อยแล้ว แถมยังมีวริษานั่งอยู่ข้างๆ กัน ส่วนเด็กๆ กำลังหยิบก้อนไม้ทรงสี่เหลี่ยมวางต่อกันอย่างสนุกสนาน
“ผิงมีความจำเป็นบางอย่างค่ะพี่นน แต่ถึงยังไงเราก็ยังติดต่อกันได้เหมือนเดิมนะคะ หรือพี่นนจะไปหาเด็กๆ กับผิงก็ได้ เพราะผิงกับเด็กๆ ก็ยังอยู่ในเขตกรุงเทพฯ นี่แหละค่ะ”
ปาริมาอธิบาย แต่ไม่ได้ลงลึกรายละเอียดมากนัก ซึ่งนนเองก็ไม่ได้คาดคั้น ด้วยเข้าใจสถานะของตนดี แต่ทว่าก็อดที่จะกังวลไม่ได้
“ที่ๆ ผิงจะไปอยู่ไม่ลำบากแน่นะ”
“ไม่หรอกค่ะพี่นน หรือต่อให้ลำบากผิงก็อยู่ได้ พี่นนอย่ากังวลเลนงยนะคะ”
นนพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ ซึ่งวริษาเองก็ลอบมองอีกฝ่ายอย่างเห็นใจ ทว่าเธอก็ไม่อาจช่วยอะไรใครได้ทั้งนั้น เพราะตัวเธอเองก็ถูกหมายหัวเอาไว้เช่นกัน
“แล้วผิงจะไปกี่โมง”
