ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถ ปาริมาจึงสอบถามวริษาเรื่องที่กำลังรบกวนจิตใจของเธอ
“พี่วุ้นคะ แล้วเอ่อ...คุณเคียร่าเธอยังอยู่ที่คฤหาสน์หรือเปล่าคะ”
“คุณเคียร่าเดินทางกลับอิตาลีตั้งเดือนแรกที่ผิงออกจากคฤหาสน์แล้วนะ”
“งั้นเหรอคะ” ปาริมาพยักหน้ารับทีหนึ่งแล้วถามต่อ “แล้ว...คุณฟาบินไปอิตาลีบ่อยไหมคะ”
“ช่วงนี้ก็บ่อยนะ ก็อย่างที่ผิงรู้ เมื่อก่อนปีนึงคุณฟาจะบินไปอยู่สามเดือน แต่พักหลังๆ มานี่คุณฟาบินไปทีก็อยู่ยาวเกือบๆ หกเดือนเลยนะ”
“อ๋อค่ะ”
ปาริมารับคำ ก่อนจะทอดสายตาทะลุผ่านกระจกที่ติดฟิล์มทึบเพื่อมองวิวข้างทางแทน ดีที่เคียร่ากลับอิตาลีไปแล้ว เพราะไม่อย่างนั้นเธอคงวางตัวไม่ถูกแน่
“ผิง ไปอยู่ที่ไหนมา ทำไมไม่ติดต่อป้ามาบ้างเลย”
ปาริมาโผเข้ากอดบัวที่อ้าแขนออกกว้างรอให้ร่างเล็กเข้ามาหา ทั้งคู่กอดกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนบัวจะดันร่างของปาริมาออก มองสำรวจอย่างละเอียดถี่ถ้วน แต่พอเห็นเด็กแฝดที่ก้าวลงมาจากรถ
