“ใช่ค่ะ ผิงเรียนจบได้เดือนกว่าๆ แล้วค่ะ”
“เป็นแบบนี้นี่เอง” เดวิดพึมพำกับตัวเอง ก่อนที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จะผุดขึ้นตรงมุมปาก ปาริมาได้ยินไม่ถนัดนัก คิดว่าเดวิดพูดกับเธอ หญิงสาวจึงสอบถาม
“คุณเดฟว่าอะไรนะคะ”
“เปล่าหรอก ผิงไปเถอะ ไปช้าระวังเจ้านายหน้ายักษ์ดุเอานะ”
ปาริมาแสดงสีหน้างุนงงเล็กน้อย เมื่อสักครู่เธอได้ยินเหมือนกับว่าเดวิดพูดอะไรบางอย่าง หากแต่พอเธอสอบถามอีกฝ่ายกลับปฏิเสธ แต่ถึงกระนั้นหญิงสาวก็บอกลาเดวิดอีกครั้ง ก่อนจะรีบขยับเท้าจากไปเพราะเกรงว่าจะถูกฟาบิโอดุเข้า โดยมีสายตาของเดวิดมองตามจนแผ่นหลังของเธอลับสายตาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะพึมพำกับตัวเอง
“ร้ายนักนะไอ้ฟา”
ตอนที่ปาริมาลงมาถึงหน้ามุขฟาบิโอก็ก้าวลงมาจากรถเรียบร้อยแล้ว ดวงตาสีเทาอ่อนมองเธอด้วยสายตาเรียบเฉย ปาริมาจึงเข้าใจเอาเองว่ากำลังถูกอีกฝ่ายตำหนิทางสายตาที่เธอลงมาช้า หญิงสาวจึงรีบพาตัวเองไปหยุดอยู่ตรงห
