ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...
ฟาบิโอไม่ยอมผละออกจากกลีบปากนุ่มในทันที เขายังคงอ้อยอิ่งลิ้มรสหวานจากริมฝีปากของหญิงสาวอีกพักหนึ่ง จึงได้ผละออกมา
“เข้าไปในห้อง”
ฟาบิโอบอกเสียงเรียบราวกับไม่มีเรื่องใดๆ เกิดขึ้น ราวกับว่าเขากับเธอไม่ได้จูบกัน จากนั้นเขาจึงหมุนตัวกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานด้วยท่วงท่าสง่างาม เป็นปาริมาเองที่ยังคงหายใจหอบสะท้าน แข้งขาพานอ่อนแรง หากแต่หญิงสาวก็รีบขยับเท้าเข้าไปด้านใน เมื่อฟาบิโอเอ่ยปากอนุญาตให้ใครสักคนเข้ามาในห้อง
“เชิญ”
เสียงประตูถูกเปิดเข้ามา เป็นจังหวะเดียวกับที่ปาริมาพาตัวเองเข้าไปในห้องส่วนตัวของฟาบิโอได้ทันเวลาพอดี หญิงสาวผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะยกมือขึ้นสำรวจใบหน้าของตนอย่างสะเปะสะปะ ความร้อนที่ใบหน้าชัดเจนอยู่บนฝ่ามือทั้งสองข้างของเธอ แม้จะไม่มีกระจกสะท้อน หญิงสาวก็เดาได้ไม่ยากว่าป่านนี้ใบหน้าของเธอคงเป็นสีแดงจัด เลือดลมสูบฉีดไปทั่วทั้งร่าง จังหวะการเต้นขอ
