บทที่3 ฮันนีมูน(เหรอ)
1606 คำ
คุณการไม่มีความห่วงใยหรือใส่ใจเมียในนามสักครั้ง จนกระทั่งเขาตื่นขึ้นมากลางดึก เพียงเพราะนอนไม่หลับมัวแต่คิดถึงเรื่องราวความรักในอดีตที่เขากับน้องแขเคยเป็นแฟนกัน ชายหนุ่มเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกลั่นแกล้งหญิงสาวนอนอยู่บนโซฟาด้านโซนห้องข้างนอกด้วยการเปิดแอร์เย็นทิ้งเอาไว้
“ผู้หญิงเพศยาคนนั้นไม่มีค่าให้ต้องใส่ใจ จะไปสนใจทำไมกัน”
สุดท้ายชายหนุ่มยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่าทำไมต้องออกมาจากห้องนอนส่วนตัว ก่อนเห็นว่าร่างเล็กนอนห่มผ้าบางขดตัวอย่างหนาวเย็น ไวเท่าความคิด เขาสงสารลูกนกลูกกาตาดำๆ เท่านั้น ไม่ได้คิดหวนกลับไปหาของเก่าหรือรื้อความสัมพันธ์อดีตแน่นอน
คุณการปิดแอร์ข้างนอกพลางเอาผ้าห่มนวมอีกอันมาห่มให้คนนอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องอะไร เขารู้ว่าเธอเป็นคนหลับลึก ชนิดที่ว่าสัมผัสตัวอย่างไรก็ไม่ตื่น แต่ไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนหลับลึกมากขนาดนี้
“เกิดผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ฉัน เธอคงโดนคนอื่นปลุกปล้ำไม่รู้ตัวอีก ฉันจะทำยังไงกับเธอดีนะพิมลแข ถึงจะสาสมที่เธอเคยทำกับฉันเอาไว้หลายปี”
“นอนหลับสบายดีไหมจ๊ะ หนูแข”
ประมุขใหญ่ของบ้านสองคนเรียกสองสามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันมาทานข้าวเช้าที่บ้านใหญ่พร้อมพี่ชายใหญ่และลูกสะใภ้ใหญ่อย่างเช่นเคย
บัวหอมหันมาถามลูกสะใภ้เล็กสุดโปรดด้วยความเอ็นดูเด็กในอุปถัมภ์ ส่วนคนถูกถามจำใจยิ้มรับแม่สามีใจดีตามมารยาท
“หลับสบายดีค่ะคุณหญิง เอ่อ คุณแม่ แขต้องขอบคุณคุณแม่มากที่ให้แขมากขนาดนี้ แขเกรงใจ”
พิมลแขตื่นขึ้นมาพบว่ามีผ้าห่มนวมสองชั้นผ่อนคลายความหนาวเย็นจากคืนกลางดึก หญิงสาวงงงวยที่ผ้าห่มผืนสองอันมาได้อย่างไร แต่คำพูดเชิงไล่ไปอาบน้ำของสามีในนามทำให้เธอลืมเรื่องนั้นเสียสนิท
“เกรงจงเกรงใจอะไรกัน หนูแขเปรียบเสมือนลูกสาวของแม่ แม่ยินดีเต็มใจอยู่แล้ว จริงไหมลูกเล็ก”
คราวนี้มารดาหันมาถามลูกชายคนเล็กแต่งตัวสูทสีเข้มเตรียมพร้อมออกไปทำงานที่ปีนี้ได้ขึ้นตำแหน่งรองประธานบริษัทใหญ่ หลังจากพี่ชายใหญ่ดำรงตำแหน่งประธานใหญ่ของบริษัทครอบครัวสกุลเรวัติ
“ผมไม่ขอเอ่ยความคิดเห็นในเรื่องนี้นะครับ ผมขอตัวก่อน”
คุณการพยายามหลีกเลี่ยงตอบคำถามของมารดา เขาทานข้าวไม่ลงที่ได้เห็นหน้าของตายลอยหน้าลอยตาเป็นที่รักของคนในบ้านใหญ่ หมั่นไส้!
“อ้าว แล้วเล็กจะออกไปไหนล่ะลูก” บัวหอมส่งสายตาขวางเมื่อลูกชายสุดดื้อรั้นกำลังลุกขึ้นจากเก้าอี้ สร้างบรรยากาศแสนอึดอัดบนห้องอาหาร
“วันนี้เป็นวันจันทร์ ผมต้องออกไปทำงานเป็นปกติไม่ใช่เหรอครับคุณแม่”
ลูกชายคนเล็กตอบมารดาตรงไปตรงมา เขาไม่อยากเจอหน้าเมียขึ้นชื่อว่าแฟนเก่าสุดเคียดแค้นแม้แต่วินาทีเดียว
“พี่ว่าน้องเล็กควรใจเย็นๆ ก่อน อย่าเพิ่งใจร้อนวู่วาม”
ปรเมศ ประธานใหญ่เอ่ยขึ้นหลังจากนิ่งเงียบฟังมารดากับน้องชายเล็กปะทะคารมกันมานาน เขารู้ว่าน้องเล็กไม่พอใจถูกมารดาบังคับแต่งงานกับคนที่ไม่ชอบ
“พี่เมศไม่ได้เป็นเหมือนผมนี่ครับก็พูดได้! แค่ผมยอมทำตามความต้องการของแม่ แต่งงานกับคนที่ผมไม่ได้รักไม่ได้ชอบ ผมก็อึดอัดเต็มทน คุณแม่จะเอาอะไรกับผมอีกล่ะครับ!”
“พ่อว่าลูกเล็กควรใจเย็น ฟังแม่ก่อน แม่เรามีเรื่องอยากจะคุยด้วย ส่วนเรื่องงานให้เลขาหนุ่มของลูกจัดการทำงานแทนเองก็ได้ ลูกเล็ก” ประมุขใหญ่ของบ้านห้ามปราบลูกชายอารมณ์หัวร้อนให้ใจเย็นลดลงกว่านี้
“ก็ได้ครับคุณพ่อ”
คุณการเห็นแก่บิดาที่เขาเกรงกลัวเคารพรักมากยอมทำตามคำขอร้องของพ่อตัวเอง รองประธานหนุ่มนั่งกระแทกก้นลงบนเก้าอี้อย่างเอาแต่ใจ
“วันนี้ลูกเล็กไม่ต้องออกไปทำงาน เพราะแม่เตรียมนัดจัดสถานที่ฮันนีมูนให้เล็กกับหนูแขเอาไว้เรียบร้อยแล้วจ้ะ” สิ้นเสียงคำพูดของมารดา สองสามีภรรยาในนามเบิกตากว้างตกใจ อุทานเสียงดังพร้อมเพรียงกัน
“ฮันนีมูนเหรอคะ/ครับ”
“แหม อุทานตกใจพร้อมกันแบบนี้ ใจคงตรงกันสินะ” คุณบัวหอมเอ่ยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับคู่เคมีเข้าตรงกันของสองสามีภรรยาที่เธอจับคู่แต่งงานกัน
“ทำไมของผมตอนแต่งงานกับแพรทีแรก ไม่เห็นมีโปรโมชั่นฮันนีมูนเลยครับ อย่างนี้คุณแม่เข้าข้างน้องเล็กอย่างเดียว”
ปรเมศ ลูกชายคนโตบ่นกับความใจป้ำของมารดาที่ลำเอียง ทีลูกคนอื่นแต่งงานกันไปทั้งสามคน แม่ยังไม่เอ่ยอะไรหรือจัดทริปฮันนีมูนเหมือนน้องชายคนเล็ก
“ลูกทั้งสามคนแต่งงานไม่เหมือนกันไง ทั้งเมศทั้งวีร์ หนูลินต่างก็ไปฮันนีมูนหลังแต่งงานกันหมดแล้ว แม่ก็เลยเอาใจลูกเล็กสักหน่อยที่หาเมียช้ากว่าพี่ชายทั้งสอง”
บัวหอมต้องการกระชับความสัมพันธ์ของสองสามีภรรยาเพิ่งเคยรู้จักตัวตนแค่วันเดียว แต่เธอไม่รู้ว่าทั้งคู่เคยคบหากันเป็นแฟนตอนสมัยเรียนมัธยมและกลายเป็นแฟนเก่าของกันและกัน
“เอาใจผมแล้ว อย่าลืมถึงคิวน้องสาวสุดท้องที่รักของผมด้วยนะครับ”
คุณการเห็นน้องสาวคนเล็กกำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พวกเขาพี่ชายสามคนรู้ว่าแก้วหอมแอบลักลอบคบหากับแฟนหนุ่มที่คบกันห้าปี และห้ามให้บิดารู้เรื่องนี้เด็ดขาดกับพฤติกรรมสุดเหลวแหลก เจ้าชู้ของแฟนหนุ่มที่แก้วหอมไม่เคยรู้มาก่อน
“เอาตัวเองให้รอดก่อนไหมคะพี่ชายเล็ก ก่อนจะมาพูดถึงน้อง”
แก้วหอมเองก็ไม่ยอมให้ใครมาบังคับแต่งงานเด็ดขาด เธอเป็นลูกสาวคนสุดท้องที่บิดาหวงมากสุดและแดนหรือดนิภัค แฟนหนุ่มตัวเองเข้าออกตรอกตามประตูตลอดเวลาที่คบหาดูใจจนได้รับความไว้วางใจจากบิดามาริค
“ยายแก้ว” พี่ชายเล็กถลึงตาใส่น้องสาวคนสุดท้อง แก้วหอมออดอ้อนบิดาด้วยความน่ารักน่าเอ็นดู ทำเอาบิดาใจอ่อนอยู่เรื่อย
“ถ้าทานข้าวเสร็จแล้ว ลูกเล็กพาหนูแขมาหาแม่ที่ห้องโถงใหญ่นะ” มารดาบอกกับลูกชายคนเล็ก คุณการไม่ตอบอะไรได้แต่พยักหน้ารับรู้เบาๆ
หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จสิ้น คุณการและเมีย(แต่ง)ในนามเข้ามาหามารดาที่ห้องโถงใหญ่ ก่อนจะมา เขาโทรคุยกับใครสักคนด้วยแผนการเจ้าเล่ห์
“แม่จะมาบอกว่าให้ลูกสองคนเตรียมตัวเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าออกไปเที่ยวฮันนีมูนแล้วกัน แม่จับจองที่พักเอาไว้แล้ว”
“คุณแม่ไม่ต้องทำเพื่อผมกับพิมลแขมากขนาดไหนก็ได้ครับ ความจริงผมมีที่ๆ หนึ่ง ที่ผมจะพาเมียผมไปฮันนีมูนสองคนตามลำพัง เก็บความหวังดีของแม่ไว้ก่อนเถอะครับ” คุณการเตรียมแผนการแก้แค้นแฟนเก่าที่เป็นแค่ของตายสำหรับเขา เธอจะต้องไม่มีความสุขสักวันเวลาอยู่กับคนเจ้าคิดเจ้าแค้น
“ทำไมเล็กไม่ยอมบอกแม่ก่อนล่ะ ว่าจะพาหนูแขไปฮันนีมูน แบบนี้แม่ก็หวังดีเปล่าๆ นะสิ” บัวหอมพอมีความหวังว่าบางทีความดีของพิมลแขจะทำให้ผู้ชายเพลย์บอยเปลี่ยนใจหันมารักเมียในนามตัวเองได้!
“ผมว่าจะทำเซอร์ไพรส์เมียผมสักหน่อย แต่แม่กลับทำแผนผมพังไปหมด อย่างนี้พิมลแขก็รู้สิครับว่าผมจะพาเธอไปเที่ยวฮันนีมูน”
‘ฮันนีมูนนรกสำหรับเธอ พิมลแข’ สายตาเคียดแค้นคนเคยทิ้งเขาไปหันมาส่งรังสีสังหารอำมหิตจนคนข้างกายสัมผัสได้ว่าคำพูดที่พูดมานั้นไม่มีความจริงใจสักนิดเดียว
“แล้วจะไปวันไหนล่ะ”
บัวหอมกลัวใจลูกชายเล็กของตัวเองว่ามีแผนการอะไรอยู่ในหัวทำอะไรกับลูกสะใภ้คนโปรดที่เธอสรรหามาอย่างดี ลูกชายในบ้านนี้กว่าจะมีเมียได้แต่ละคนทำเอาลูกสะใภ้อีกสองคนต้องสูญเสียน้ำตาไม่รู้กี่ลิตร เธอไม่อยากให้คุณการเอาแบบพี่ชายสองคนเป็นตัวอย่าง
“วันนี้ ตอนนี้ครับคุณแม่ ผมขอตัวพาเมีย(บรรณาการ)ของผมไปเตรียมตัวฮันนีมูนก่อนนะครับ”
คุณการเอ่ยเอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่ ในเมื่อมารดาอยากให้เขาฮันนีมูนกับพิมลแขเร็วๆ เขาก็จะจัดให้ตามความต้องการของท่าน
“ตอนนี้เลยเหรอคะ คือแขยังไม่ได้เตรียมเก็บเสื้อผ้า”
พิมลแขคัดค้าน เธอไม่อยากออกไปไหนกับเขาสองคนตามลำพัง ก็ไหนตามสัญญาว่าต่างคนต่างอยู่กัน ทำไมเขาถึงละเมิดกฎข้อหนึ่งล่ะ?
“ไม่ต้องเก็บหรอกเสื้อผ้า ไปที่โน้นไม่จำเป็นต้องใช้ชุดหรูหราอะไรเยอะแยะ ไปแต่ตัวก็พอ”
รับรองว่าหญิงสาวต้องอยากกลับมาบ้านหลังจากต้องไปทรมานกับเขาที่เกาะส่วนตัว เสื้อผ้าธรรมดา ไร้เครื่องอำนวยความสะดวกทุกอย่าง ตัดขาดจากโลกภายนอกสิ้นเชิง เขาจะทำให้ที่นั่นเป็นเกาะนรกหนึ่งเดือนสำหรับเธอ!
- ผู้เขียน
