“เล็กนี่เป็นสามีใช้ไม่ได้จริงๆ เมียตัวเองนอนป่วยอยู่โรงพยาบาลหลายวันแท้ๆ ตัวเองกลับทำงานหนักจนไม่กลับมานอนอยู่บ้าน แม้กระทั่งตอนที่หนูแขจะออกจากโรงพยาบาล แม่ชวนเขามา แต่แขาไม่ยอมมา แม่ก็ไม่รู้จะทำยังไง”
บัวหอมโกรธลูกชายคนเล็กเอาแต่ใจตัวเอง หลังๆ บ้างานหนักขึ้นกว่าบ้าผู้หญิง พี่ชายใหญ่ของเขาแอบรายงานว่าคุณการกินนอนที่บริษัท ไม่ยอมออกไปไหน เธอสงสารคนเป็นเมียที่ถูกสามีตัวเองหมางเมิน
“อย่าไปว่าเขาเลยค่ะคุณแม่ เขาคงจะไม่ว่างจริงๆ อีกอย่างแขกับคุณการแต่งงานกันเพราะหน้าที่ ไม่ใช่ความรัก มันก็ถูกต้องแล้วไงคะที่เขาทำแบบนี้”
พิมลแขรับรู้สถานะตัวเองดีว่าเป็นสิ่งของ เครื่องบรรณาการที่เขายัดเยียดให้เป็น เหลือสิบเอ็ดเดือนเขาคงอยากเซ็นใบหย่าใจจะขาด
“ทำไมหนูแขพูดแบบนั้นล่ะ ตลอดหนึ่งเดือนที่หนูอยู่ในเกาะกับเล็กสองคน มันไม่เกิดความรู้สึกอะไรขึ้นมาเหรอจ๊ะ”
คนเป็นแม่สามีต้องการให้พิมลแขเปลี่ยนจากเสือผ
