“ไม่ใช่เรื่องของพี่เล็กที่จะต้องรู้ เพราะเราสองคนแต่งงานกันเพราะอะไร พี่เล็กก็คงจะรู้ดีอยู่แก่ใจ!”
พิมลแขทำท่าจะเดินหนีจากสามีสมรสพูดไม่รู้เรื่องอะไร ไม่เข้าใจเธอสักครั้งเดียว ทว่าข้อมือใหญ่คว้าตัวเธอช้อนอุ้มในท่าเจ้าสาวจนฝ่ายหญิงไม่ทันตั้งตัว
“เธอไม่มีสิทธิ์เดินหนีไปจากฉัน ตราบใดที่คุยกันไม่รู้เรื่อง ถ้าเธอคิดแบบนั้น ก็ได้ เราสองคนจะอยู่อย่างแบบเพื่อนคู่นอนบนเตียง ไม่มีความรู้สึกมากกว่านั้น และตอนนี้เธอทำให้ฉันโมโห ดังนั้นเธอต้องเป็นที่ระบายอารมณ์ให้สามีตัวเอง”
รองประธานคุณการช้อนอุ้มร่างเอวเล็กของคนแสนดื้อดึง แข็งข้อกับเจ้าชีวิต(หนึ่งปี)ของเธอเดินเลี่ยงออกจากโรงแรมตรงไปทางที่จอดรถยนต์ของเขา ก่อนยัดร่างเล็กกำลังเชิดหน้าสะบัดใส่ ท่าทางอวดดีเย่อหยิ่งทำให้เขายิ่งอยากเอาชนะเมียบำเรอตัวน้อยมากขึ้น
“ลงมา!”
“แขไม่ลง แขไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวที่พี่เล็กอยากตอนนี้ก็เป็นที่รองรับอารมณ์ของพี่!”
