“มองอะไร อยากกิน”
“ปะ...เปล่าสักหน่อย”
“เปล่าก็ไปหยิบชุดมาให้ฉัน” ฉันเดินเบี่ยงตัวหลบเข้าไปเลือกเสื้อผ้าให้เขา ไม่เห็นต้องเลือกยาก เพราะทั้งตู้มีแต่ชุดสีดำ หม่นหมองชะมัด ไม่ดำก็ขาวอ่ะ ฉันเห็นมีอยู่แค่นั้น เขาเคยคิดจะใส่สีชมพูบ้างมั้ยนะ
“อ๊ะ!”
“เลือกอะไรนานขนาดนั้น” ฉันหยิบชุดไว้ในมือเป็นที่เรียบร้อย แต่เมื่อกลับหลังหันมากลับชนเข้ากับแผงอกของคุณแบล็กเบิร์นอย่างจัง
ตึกตัก! ตึกตัก!
เสียงหัวใจฉันเต้นแทบจะหลุดออกมาจากอก ไม่รู้ว่าตกใจที่เขามาเงียบๆ หรือเป็นเพราะฉันเข้าใกล้เขาแบบไม่ได้ตั้งหลักแบบนี้
กลิ่นหอมอ่อนๆจากกลิ่นกายของเขา มันทำให้ฉันเผลอเคลิ้มไปจนแทบละลายเป็นไอน้ำ ล่องลอยในอากาศ มือหนาดึงเสื้อไปจากมือฉัน หยิบมันขึ้นไปสวมใส่ ทำให้สติฉันกลับคืนสู่ร่าง จึงรีบเดินเลี่ยงออกมารอเขาอยู่นอกห้องแต่งตัว
“จริงสิ ลืมไปเลย” ฉันเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่ดับสนิทขึ้นมาดู เมื่อคืนว่าจะยืมที่ชาร์จแบต
