ก่อนที่กรินทร์จะลากคุณหมอแก้มใสที่ตอนนี้แดงระเรื่อออกมาจากห้องนั้น
หมอปัดพยายามดึงมือออกจากการเกาะกุมแต่กรินทร์ยึดไว้แน่น
“ ปล่อยปัดได้แล้ว ”
“ ไม่ปล่อย แล้วก็จะไม่มีวันปล่อยอีกแล้ว ” กรินทร์ว่าพลางหันมาทำหน้าทะเล้นใส่
“ ปัดชอบเรา เรารู้ ” คุณหมอสาวยิ่งหน้าแดงก่ำ
“ ขี้ตู่ ไปเอามาจากที่ไหน ”
“ เราฉลาด คิดเองได้ ”
“ กว่าจะฉลาด ใช้เวลานานจังนะ คนอื่นเค้ายังมองออก ” หมอปัดว่า ตอนนี้ไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะปกปิดความรู้สึกตัวเองอีกแล้ว
ทว่าคำพูดนั้นทำให้กรินทร์แปลกใจ
“ ใครที่ว่ามองออก ”
“ ก็คุณศรุจไง ”
“ หืม ยังไง ? ”
“ ก็วันนั้นที่ปัดไปทานมื้อเย็นที่บ้านกรินทร์แล้วคุณศรุจเดินมาส่งที่รถ คุณศรุจถามปัดตรง ๆ เลยว่าชอบกรินทร์เหรอ เพราะเขามองสายตาปัดออก ” นั
