ภัทรวนันต์มองอย่างไม่เข้าใจ เธอเพิ่งรู้ว่าการทำแบบนี้จะทำให้เขาเปลี่ยนไปคงทำไปตั้งนานแล้ว ทำให้เขาสงสารเห็นใจและพูดความจริงในสิ่งที่เธอรู้สึก นั่นคือสารภาพรักให้เขาได้รับรู้
คิดมาถึงตรงนี้ก็อดยกมือขึ้นลูบหน้าท้องของตัวเองไม่ได้ เธอคิดอะไรทุกๆ อย่างรอบกายแล้วจบที่ลูกในครรภ์ที่กำลังเจริญเติบโตเพื่อออกมาลืมตาดูโลก เพราะหัวใจของเธอในตอนนี้กำลังห่วงใยเลือดเนื้อเชื้อไขที่ก่อกำเนิด แม้บิดาไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้น แต่เธอตั้งใจให้เขามีชีวิตอยู่และคลอดออกมาอย่างปลอดภัย เป็นเด็กฉลาด เป็นคนดีของสังคม รวมถึงสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง
สิ่งที่คาดไม่ถึงอีกอย่างก็คือเขาลงมือทำอาหารให้เธอทานเอง เป็นอาหารง่ายๆ แต่หอมกรุ่นจนหญิงสาวอดหยิกตัวเองเสียไม่ได้เมื่อคิดว่าเธอคงนอนหลับและฝันไป
“มากินกัน อาหารรอบดึก พี่เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน”
“พี่อย่างนั้นเหรอ” เธอมองเขาด้วยความประหลาดใจ คำแทนตัวเองว่าพี่ไม่เคยเกิดขึ้นนานแ
