เสียงของเด็กน้อยทำให้หัวใจของคุณธรรมรู้สึกเต้นแรง หลายปีมานี้เขาเฝ้าถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ระยะห่างและการไม่ได้เจอกันทำให้เขารู้ว่ารักภัทรวนันต์ เขารักยัยเด็กที่ตัวเองเรียกว่า ขี้เหร่อย่างเต็มหัวใจ ข้อนี้ไม่ยากเขาคิดว่าทำได้ แต่คำตัดสินของลูกน้อยทำให้คุณธรรมถึงกับเงิบ
“แต่ลุงไม่ผ่านเลยสักข้อ”
“เว้ย! เฮ้ย! อย่าเพิ่งตัดสินสิ”
“ข้อหนึ่งรวย ผมกับน้องไม่รู้ว่าลุงรวยจริงหรือเปล่า ข้อสองดูดี ลุงเหมือนโจร ข้อสามรักแม่ผมจริง ลุงยังไม่ได้แสดงให้เห็น”
“ต้องทำก่อนสิ อย่าเพิ่งตัดสิน แล้วทำไมต้องให้ผู้ชายที่มาจีบรักแม่มากๆ ทำไมไม่ให้รักพวกเราแทนล่ะ พ่อเลี้ยงกับลูกเลี้ยงแบบนี้ ไม่กลัวมีปัญหาตามมาหรอกเหรอ” เขายังงุนงง แทนที่เด็กๆ จะรักตัวเอง แต่จะคิดถึงแม่ก่อนเป็นคนแรก
“เพราะถ้าสามีใหม่ของแม่รักแม่มากๆ ก็จะรักพวกเราด้วย เพราะแม่รักพวกเรามากๆ ยังไงล่ะ”
ภาสวิชญ์ตอบอย่างฉะฉาน ก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋ามาส
