“แม่คะ เอาเจ้านี่ไปด้วย” ภัคจิราหันไปอุ้มเจ้าลูกสุนัขตัวน้อยมาแนบอก ภัทรวนันต์ไม่ได้ขัดเพราะสงสารมัน
“พัด นี่ลูกใคร” คำถามของคุณธรรมทำให้หญิงสาวมองอย่างตัดพ้อ
“ลูกของฉันสิคะ” น้ำเสียงแข็งและแววตาที่เปลี่ยนไปทำให้คุณธรรมชะงัก
“มีผัวใหม่แล้วเหรอ ไม่เจอกันหลายปี หาผัวใหม่ได้เร็วดีนี่” แทนที่ด้วยความโกรธคือถ้อยคำที่เสียดแทงใจของหญิงสาว
“หลีกไปด้วยค่ะ” ภัทรวนันต์ไม่ตอบ ไม่อยากจะสนใจคนตรงหน้าอีกต่อไปแล้ว
“เดี๋ยวสิ คุยกันก่อน เจอผัวเก่าทำเป็นเดินหนี ได้ผัวใหม่รวยหรือไง ถึงลืมผัวเก่าเร็วขนาดนี้” คุณธรรมก้าวเข้ามาขวางทางเอาไว้
“หลีกไปนะลุง เป็นพวกอันธพาลหรือไง” ภาสวิชญ์เดินเข้าไปผลักร่างสูง เพราะตัวเล็กและแรงน้อยนิด พอผลักไปก็ไม่ได้ทำให้ร่างสูงใหญ่ขยับเขยื้อนไปเลยแม้แต่น้อย
“เพชร อย่าลูก” ภัทรวนันต์ตกใจที่เห็นลูกชายหาญกล้าออกโรงปกป้องเธอ
“ตัวเล็กกะเปี๊ยกเดียว คิดว่าจะทำอะไรฉันได้ หึ!” คุณธร
