บทที่ 3 สวัสดีค่ะพี่เบลล์
1132 คำ
“คุณวามานั่งทำอะไรตรงนี้คะ”
สาวใช้เอ่ยถามด้วยความสงสัย
“วามารับลมน่ะ” หญิงสาวตอบขณะยกชาขึ้นจิบพร้อมชำเลืองมองไปยังเรือนเล็กเป็นระยะ
“ปกติคุณวาบอกว่าตรงนี้มันร้อนนี่คะ”
โอ้ยยยย สาวใช้คนนี้รู้มากเสียจริง
“วันนี้ไม่ร้อนจ้า โอเคนะ ไปๆ หนิมไปทำงานได้แล้ว”
ขนิมวางจานผลไม้ลงบนโต๊ะก่อนเดินออกไปอย่างงุนงง
ก็ไม่แปลกหรอกที่ขนิมจะงง ถ้าไม่ใช่วันนี้ก็คงไม่ได้เห็นวาตรงนี้เพราะสาวเจ้าคงนอนตากแอร์เล่นในบ้าน แต่ทว่าวันนี้พี่เบลล์จะเดินทางมาถึง วาจึงต้องมาคอยสอดส่องดูแล
วานั่งอ่านหนังสือรออยู่สักพักก่อนจะเห็นรถเก๋งสีขาวขับเข้ามาในอาณาเขตบ้าน เมื่อรถจอดสนิทชายหนุ่มตัวสูงผิวขาว แต่งตัวสะอาดสะอ้านก็เดินลงมาจากรถ ผมรองทรงของเขามีสีน้ำตาลอ่อนเวลาอยู่กลางแดด แม้จะเห็นจากไกลๆ วาก็จำได้ในทันทีว่านั่นคือพี่เบลล์แน่นอน
ชายหนุ่มยกมือขึ้นไหว้คุณลุงหมอ ก่อนที่ศักคนสวนของคุณย่าจะเข้าไปช่วยขนกระเป๋าไปเก็บที่เรือนเล็กโดยมีทั้งสองเดินคนตามไปติดๆ
อาณาเขตบ้านของคุณย่านั้นมีบ้านอยู่ทั้งหมดห้าหลัง หลังใหญ่สุดหรือเรือนใหญ่นั้นเป็นบ้านไม้ทรงไทยประยุกต์ทำด้วยไม้สักสวยงามอลังการสมฐานะเศรษฐีนี ถัดไปทางขวามือคือเรือนรองของคุณลุงหมอซึ่งเป็นบ้านไม้สไตล์โมเดิร์นที่เพิ่งรีโนเวทเมื่อไม่นานมานี้ ด้านหลังเรือนรองนั้นคือเรือนเล็กบ้านไม้สไตล์รีสอร์ตทำด้วยไม้สักทั้งหลังที่คุณย่าปลูกเอาไว้รับรองแขกไปใครมา ซึ่งก็ไม่ค่อยมีแขกที่อื่นนอกจากนักศึกษาฝึกงานของคุณลุงหมอ ด้านหลังเรือนใหญ่นั้นคือเรือนกลาง บ้านไม้สีขาวสไตล์ยุโรปเก่า บ้านของครอบครัววาที่ตอนนี้ไม่มีคนอยู่แล้ว นอกจากนี้ยังมีเรือนคนงานที่อยู่หลังสวนผัก ภายในอาณาเขตนั้นมีถนนคอนกรีตเชื่อมถึงกันและต้นไม้น้อยใหญ่มากมายตามสไตล์คนรักธรรมชาติอย่างคุณย่า
คุณลุงหมอพาพี่เบลล์เดินเข้าไปชมภายในบ้านก่อนจะเดินออกมาแนะนำคนงานและเรือนต่างๆ ให้ชายหนุ่มรู้จัก
โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง!!
“ไอ้เปี๊ยกกกกก แกหยุดเห่าเดี๋ยวนี้นะ ชู่ๆๆ” วาเอามือจุ๊ปากพร้อมกระซิบด่าสุนัขคู่ใจของเธอ ซึ่งมันไม่ฟังเลย เจ้าหมาโกลเด้นรีทรีฟเวอร์พยายามแย่งขนมในมือของเธออย่างชุลมุน เสียงเห่าของมันนั้นดังไปจนถึงเรือนเล็กทำให้ชายทั้งสองมองมาเห็นต้นตอที่กำลังสู้อยู่กับสุนัขบนชานระเบียงเรือนใหญ่
“อ้าววา ทำอะไรอยู่เหรอ ลงมานี่หน่อยสิ” คุณลุงหมอตะโกนเรียกหลานสาว
“ค…ค่า”
ตอนแรกวาก็โกรธหมาแต่พอได้ยินแบบนั้นหญิงสาวก็เทขนมให้เจ้าเปี๊ยกจนหมดก่อนจะรีบวิ่งไปยังเรือนเล็ก โดยมิวายมีเจ้าเปี๊ยกวิ่งตามหลังมาเพราะนึกว่าเธอกำลังเล่นกับมันอยู่ หนึ่งคนหนึ่งหมาวิ่งแข่งกันจนมาถึงเรือนเล็ก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหญิงสาวนั้นหอบแค่ไหน
“ค..คุณลุงมีอะไรให้วาช่วยไหมคะ” แม้จะหอบแค่ไหนวาก็พยายามรักษาภาพลักษณ์ที่มีเพียงน้อยนิด
“ไม่มีอะไรจ้ะ ลุงแค่จะแนะนำพี่หมอให้รู้จัก พี่เบลล์นะ เรียนที่เดียวกับเราน่ะ ทั้งมหาลัยแล้วก็มัธยม” คุณลุงหมอแนะนำอย่างอารมณ์ดี
“สวัสดีค่ะพี่เบลล์” วารีบสานต่อเจตนารมณ์ของคุณลุงหมอที่อยากให้ทั้งสองเป็นมิตรกัน หญิงสาวส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่มเบื้องหน้าที่หล่อไม่เปลี่ยนเผลอๆ หล่อกว่าเดิมด้วยซ้ำ หน้าตาผิวพรรณของเขานั้นเนียนใสเหมือนพวกคุณหนูที่ได้รับการปรนนิบัติพัดวีเป็นอย่างดี
“สวัสดีครับ” เสียงทุ้มของเขาปลุกให้วาตื่นจากภวังค์ เขาส่งยิ้มน้อยๆ ให้ สีหน้าไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรเป็นพิเศษ เฮ้ออออ วาแอบผิดหวังนึกว่าเขาจะยิ้มให้เธอกว้างก่อนนี้ซะอีก
“เบลล์พักผ่อนเถอะ เดี๋ยวตอนเย็นอาบน้ำอาบท่าแล้วไปกินข้าวที่เรือนใหญ่นะ เป็นธรรมเนียมที่คุณย่าจะต้องจัดอาหารมื้อใหญ่ต้อนรับแขกน่ะ”
“ขอบคุณมากครับอาจารย์” ชายหนุ่มยกมือไหว้ขอบคุณอีกครั้ง “ขอบคุณพี่ศักด้วยนะครับที่ช่วยขนของ” แล้วเขายังยกมือไหว้ที่ศักอีกต่างหาก คนอะไรไม่รู้แสนดีเป็นที่สุด รัก รัก รัก เอาไปเลยร้อยคะแนนเต็ม
“วา วา!”
“คะ คุณลุงหมอ”
“ไปกันเถอะ พี่เค้าจะได้พักผ่อน”
“ค่ะ ไปแล้วนะคะพี่เบลล์”
ชายหนุ่มพยักหน้าให้เธอ ก่อนที่คุณลุงจะจูงมือหลานสาวออกมาแต่ทว่าสุนัขของเธอมันไม่ยอมมาด้วยนี่สิ
“เจ้าเปี๊ยก มาเร็ว มาเดี๋ยวนี้ อย่าไปกวนพี่เค้า” วาเรียกสุนัขของเธอที่ตอนนี้กำลังนั่งมองหน้าชายหนุ่ม พี่เบลล์เองก็เอ็นดูมันเป็นพิเศษ เขาลงไปนั่งข้างๆ ทั้งเกาทั้งลูบหัวใหญ่ๆ ของมันจนวาอยากเป็นเจ้าเปี๊ยกเลยทีเดียว
“ถ้ามันยังไม่อยากมา ก็ให้มันเล่นกับพี่เค้าก่อนก็ได้ เบลล์กลัวหมาไหมล่ะ”
“ไม่ครับผมชอบหมา ให้มันเล่นที่นี่ได้นะวา”
“ค่ะ”
วาขออยู่เล่นด้วยคนได้มั้ย เธอมองทั้งสองด้วยสายตาละห้อยก่อนจะยอมเดินจากไปอย่างอาลัยอาวรณ์
วาเดินไปส่งคุณลุงหมอที่เรือนรองก่อนจะรีบวิ่งไปที่ชานระเบียงเรือนใหญ่เพื่อไปแอบดูพี่เบลล์เล่นกับเจ้าเปี๊ยก
ชายหนุ่มโยนผลมะม่วงที่เก็บได้แถวนั้นให้เจ้าเปี๊ยกวิ่งไปเก็บ เขาหัวเราะตลกกับท่าทีติงต๊องของมัน วาแทบไม่เคยเห็นเขายิ้มหรือหัวเราะแบบนั้นมาก่อน ภาพจำของวานั้นชายหนุ่มจะดูเคร่งขรึม ไม่ค่อยสุงสิงกับใครนักนอกจากกลุ่มเพื่อนสนิท และแม้จะเป็นที่หมายปองของสาวๆ แต่ก็ไม่มีใครได้ควงแขนพี่เบลล์เลย
ชายหนุ่มนั้นประพฤติตัวได้ดีสมกับเป็นลูกชายท่านผู้ว่า เรียนดี กีฬาเด่น เน้นคุณธรรม เรื่องเสื่อมเสียไม่มี ซึ่งแทบจะเรียกได้ว่าตรงข้ามกับวาโดยสิ้นเชิงเพราะคุณย่ามักจะได้รับเรื่องจากคุณครูฝ่ายปกครองเป็นประจำ….
- ผู้เขียน
