ทางด้านธีรภัทรเมื่อเดินแยกจากลดาวดีก็เดินตรงไปที่รถเพื่อขับกลับที่พัก แต่ระหว่างทางก็ได้รับสายจากเพื่อนสนิทเสียก่อน
“ฮัลโหล” ธีรภัทรกดรับสาย
“แหมไอ้คุณธีครับ เดี๋ยวนี้หายหน้าหายตาไปเลยนะ” ตติยะเอ่ยเหน็บแนมมาตามสาย
“เออ ฉันคนมีงานมีการทำนะโว้ย ไม่ได้ว่างเหมือนพวกแก”
“เหรอคร้าบบไอ้คุณธี กระผมเกรงว่าจะไม่ใช่งานน่ะสิครับที่ทำให้คุณธีหายหัวไปจากสังคมราตรีเลยน่ะ เกรงว่าจะเป็นเพราะใครบางคนมากกว่า” ตติยะเย้าแหย่อย่างรู้ทัน
“เออ แล้วแกมีปัญหาเหรอ ฉันก็กำลังทำตามแผนอยู่นี่ไงไม่ต้องพูดมาก แค่เตรียมเงินไว้จ่ายให้ฉันก็พอ เพราะแกแพ้พนันแน่ๆ ”
“มั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอครับคุณเพื่อน”
“แน่นอน นี่ฉันธีรภัทรนะ เรื่องผู้หญิงไม่เคยพลาดโว้ย” ธีรภัทรเกทับเพื่อนสนิท
“เออ ฉันจะคอยดู แกเคยได้ยินไหมวะที่เขาว่าสี่เท้ายังรู้พลาดนักปราชญ์ยังรู้พลั้งน่ะ เผื่อใจไว้มั่งก็ดีนะโว้ย”
“อาจจะใช่สำหรับแกกับแกกับไอ้คีย
