“ไอ้พาย...”
ติณณภพที่หันหน้าไปทางประตูร้านหันมาสะกิดพชรวิชญ์ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามตัวเองทันทีเมื่อเห็นว่าใครกำลังเดินเข้ามาในร้าน และกำลังเดินตรงมาที่โต๊ะของพวกตน
“หือ?” พชรวิชญ์เงยหน้าขึ้นมองเพื่อนที่สะกิดเรียก และก็ถึงบางอ้อว่าเพื่อนเรียกทำไมเมื่อเห็นร่างบางระหงของใครบางคนที่กำลังเดินตรงมาที่โต๊ะที่พวกเขานั่งอยู่ ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ คว้าแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวบเดียวอย่างหงุดหงิด
เพิ่งจะหงุดหงุดจากการประชุมรับน้องที่คณะ ต้องมาหงุดหงิดต่อกับเรื่องไร้สาระเรื่องไม่เป็นเรื่อง เมื่อไหร่เรื่องบ้านี้มันจะจบลงซะที
การกระทำของพชรวิชญ์ทำให้เพื่อนทั้งสามหันหน้ามองกัน พยักหน้าให้กันก่อนจะเบือนสายตาไปที่ผู้มาใหม่
“พาย”
“สวัสดีครับพี่อิงฟ้า มาเที่ยวร้านนี้เหมือนกันเหรอครับ บังเอิญจังเลยนะครับ” เจ้าของชื่อไม่ตอบ ทว่าคนตอบคือทิศเหนือที่นั่งอยู่ข้างกัน
“พี่มาหาพายน่ะ พี่ขอนั่งด้วยคนสิ”
จบคำ
