@โรงพยาบาล
คนเจ็บถูกพาเข้าไปเช็กอาการในห้องฉุกเฉิน ด้านหน้าห้องเป็นผู้ชายทั้งสองคนที่สภาพหน้ายับเยินไม่ต่างกันยืนเคียงข้างกันนิ่ง เสมือนต่างคนต่างคิดอะไรสักอย่างอยู่ในใจ
“มึงรักเดียแค่ไหน” พายุเป็นคนตั้งคำถามแล้วหันไปเผชิญหน้ากับคนข้างๆ ซึ่งฮิวโก้ก็ไม่ได้ลังเลที่จะตอบความจริงออกมา
“รักมากกว่าตัวกูเอง ถ้าเมื่อกี้กูเจ็บแทนเขาได้กูจะเจ็บ ถ้าเป็นฝ่ายโดนรถชนแทนเขาได้กูก็จะยอม”
“ถ้ารักขนาดนั้นมันก็คงไม่ใช่ความรักที่เกิดขึ้นแค่ไม่กี่วันสินะ”
“กูรักของกูมาหกปี กูแค่ไม่โชคดีได้คบกับเขาแบบมึง” พายุกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก คำตอบของคนตรงหน้ามันเหนือความคาดหมาย
“มึงแอบรักเมียกู”
“กูรักตั้งแต่ตอนที่เขายังไม่เป็นเมียมึง แล้วอย่ามาอ้างว่าเขาเป็นเมียมึง เพราะตอนนี้เขาก็เป็นเมียกูเหมือนกัน”
“ไอ้เหี้ย!”
“มึงนั่นแหละเหี้ย!”
“…”
“ถ้ากูรู้ว่าการช่วยให้มึงสมหวังมันเป็นการเปิดโอกา
