ลิเดียออกจากโรงพยาบาลแล้วและไปพักอยู่กับปลายฟ้าก่อนแบบที่ตกลงกันตั้งแต่แรก ทั้งพายุและฮิวโก้บอกความประสงค์ที่พวกเขาช่วยกันคิดและหาทางออกร่วมกัน
ลิเดียพูดแล้วว่าอยากให้พวกเขาสองคนทบทวนทุกอย่างจนแน่ใจก่อน แต่สองหนุ่มยังเลือกที่จะยืนยันคำเดิมคือซื้อทันทีและหาคนมาทำความสะอาดให้พร้อมอยู่แบบเร็วที่สุด เมื่อไม่มีปัญญาขัดสิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือการภาวนาและหาวิธีให้คนทั้งคู่สามารถอยู่ร่วมกันได้จริงๆ
“เดีย ใจร่มๆ เถอะน่า ปัญหาทุกอย่างมันอาจจะคลี่คลายไปในทางที่ดีก็ได้นะ แกอย่าคิดมากสิ”
“คิดว่าฉันควรใจเย็นฉันไม่ควรคิดมาก คิดว่าเรื่องที่มันเกิดขึ้นมันเป็นเรื่องที่ปกติงั้นเหรอฟ้า?”
“มันก็ไม่ปกติหรอกแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะเกิดขึ้นไม่ได้ไง”
“เห้อ…” ลิเดียยกมือขึ้นกุมขมับพร้อมกับถอนลมหายใจออกมาหนักๆ บอกตรงๆ ว่าแม้ในตอนนี้เธอก็ยังไม่กล้าวางใจกับอะไรทั้งนั้น จริงๆ อะไรๆ มันก็เกิดขึ้นได้นั่นแหละ ด
