ปรินธรมองผู้หญิงในอ้อมกอดที่แววตาโชนแสงไปด้วยความแข็งกร้าว แล้วยกมือขึ้นลูบศีรษะเธอแผ่วเบา เอ่ยเสียงนุ่มทุ้มใจเย็นแต่แฝงไปด้วยการหว่านล้อมว่า
“ถ้าคุณอยากจะหลุดจากคำครหาว่าเป็นมือที่สาม คุณต้องก้าวขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งนายหญิงของแสงรังสิกุลให้ได้ ทางเดียวและยังเป็นเส้นทางลัดที่ง่ายและทรงอานุภาพที่สุดก็คือกลับไปที่ตระกูลวินิจพันธุ์ มันเป็นกฎทางสังคมที่ผมและคุณดำรงอยู่ เปลี่ยนแปลงไม่ได้ ต่อให้คุณจะเต็มใจหรือไม่ก็ต้องทำ เพราะนี่เป็นทางเดียวที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน”
“ฉันจำได้ว่าไม่เคยพูดว่าอยากจะได้ตำแหน่งที่ทรงเกียรติเกินตัวแบบนี้นะคะ” จะให้เธอยิ้มหน้าระรื่น ลืมความลำบากทุกข์ยากของแม่เพื่อความสุขสบายของตัวเอง กลืนน้ำลายยอมรับผู้ชายที่ทำร้ายแม่เธอเป็นพ่ออย่างนั้นหรือ...
ไม่มีวัน!
คำพูดขัดหูบวกกับสีหน้าไม่แยแสทำให้ปรินธรนึกขัดตาขัดใจ ใบหน้าคมสันเรียบตึง ความอ่อนหวานถูกตะกอนอารมณ์กวนจนขุ่นมัว มือห
