ปรินธรทำเหมือนไม่ได้ยินน้ำเสียงประชดประชัน ยกมือลูบผมข้างขมับทัดหลังใบหูเธอ แววตาอ่อนแสงทอดมองเธออย่างลึกซึ้ง
“เตรียมตัวไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ ดีกว่า สุขภาพร่างกายที่แข็งแรงเป็นสิ่งสำคัญมาก”
“สำคัญด้วยเหรอคะ” ถ้าเขาห่วงใยหรือใส่ใจสุขภาพของเธอสักนิด ก็คงไม่เอาไขกระดูกเธอไปทั้งที่ยังตั้งท้องหรอก ซ้ำร้ายเขายังไม่สนใจคำขอร้องวิงวอนของเธอเลย ยืนหยัดเพื่อคนรักจนถึงที่สุด ถึงขั้นทำร้ายเธออย่างโหดเหี้ยม
“สำคัญมากสำหรับผม” เขากุมมือเธอไว้ บีบกระชับแนบแน่นคล้ายล่วงรู้ความคิดของเธอ และอยากจะบอกเธอว่า...เขาไม่เคยไม่ใส่ใจเธอ
เวนิกามองหน้าเขาอย่างเหลือเชื่อ รู้สึกตลกร้ายจนอดหัวเราะออกมาด้วยความขมขื่นไม่ได้
“งั้นเหรอคะ แล้วคุณจำได้มั้ยว่าทำอะไรกับฉันเอาไว้บ้าง”
“...”
เห็นเขานิ่ง เม้มปาก แววตาสลดลง เธอก็ยิ่งอยากจะตอกย้ำทั้งเขาและตัวเองให้เจ็บปวดลึกลงไปถึงขั้วหัวใจ
“คุณอาจจะไม่สนใจหรือลืมไปแล้ว แต่ฉันไม่
