หญิงสาวอยากจะออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ไม่อยากทนอยู่สถานที่ที่เหมือนโรงเชือดแห่งนี้แม้แต่วินาทีเดียว แต่กลับถูกภคินและแพทย์หญิงช่วยกันฉุดรั้งแกมบังคับกลายๆ กระทั่งเสร็จสิ้นกระบวนการตรวจทั้งหมด เธอเป่าปากรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว ไม่รอฟังผลตรวจก่อนก็ตั้งท่าจะหนีลูกเดียว โชคร้ายตอนเปิดประตูห้องพักรับรองออกมาก็เห็นภคินยืนดักรออยู่ เวนิกาชักสีหน้าใส่เขา แต่อีกฝ่ายแค่ยักไหล่แล้วเอ่ยกับเธอเป็นปกติว่า
“มีเวลาว่างสักนิดมั้ยครับ ผมมีบางอย่างอยากจะบอกคุณ”
เวนิกาเหยียดยิ้มมองเขาอย่างไม่เกรงใจ
“นอกจากเรื่องที่ว่าคุณฆ่าลูกฉัน ฉันก็ไม่สนใจอยากรู้และไม่มีอะไรจะพูดกับคุณทั้งนั้นค่ะ...คุณหมอ”
“ผมรับรองว่าคุณต้องอยากรู้เรื่องนี้ใจจะขาด” ภคินยิ้มอย่างเป็นต่อ
“เรื่องอะไร?” เธอขมวดคิ้วมุ่น
“ถ้าอยากรู้ก็ตามมาสิครับ” หมอหนุ่มออกเดินนำไปก่อนโดยไม่เหลียวมอง เขามั่นใจว่าความอยากรู้อยากเห็นของคนเราจะต้อ
