รอเวลารัก

เหตุผล

ณิชาTalk

"ตื่นมากินข้าวก่อนครับ" ฉันรู้สึกว่าโดนเขย่าแขน ก็เลยค่อยๆลืมตา นี้ฉันหลับไปนานเท่าไหร่แล้วนะ

"ตื่นมาอาบน้ำกินข้าวก่อนครับ แล้วค่อยนอนต่อก็ได้" เขาช่วยพยุงฉันให้นั่ง

กินข้าวอาบน้ำแล้วค่อยนอนต่อหรอ ใครบอกเขากันว่าฉันจะนอนที่นี่

"ไม่เอาจะกลับบ้าน" ฉันขยี้ตาแล้วมองหน้าเขา

"แต่มันดึกแล้วนะ"

"กี่โมงแล้ว"

"5ทุ่มครับ"

"ห๊ะ"

5ทุ่ม!!!

พอได้ยินว่า5ทุ่ม จากคนที่งัวเงียก็ตื่นทันที ฉันนอนหลับนานขนาดนั้นเลยหรอ แล้วทำไมเขาไม่ปลุกฉันล่ะ ฉันต้องถ่ายงานแล้วส่งให้เขาวันนี้นะ

"ทำไมคุณฟอร์สไม่ปลุกอะ ไปส่งบ้านหน่อยฉันยังไม่ได้ถ่ายงานเลย" ฉันรีบลุกจากเตียงอย่างลุกลี้ลุกลน

"ถ่ายที่บ้านผมก็ได้"

"มันไม่ได้หรอก มันต้องมีไฟมีขาตั้งกล้องอีกนะ เร็วๆคุณฟอร์สไปส่งหน่อย" ฉันรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋า

"ไฟผมก็มี ส่วนกล้องก็หาที่ตั้งเอาดิ" เขาพูดมาแบบง่ายๆ

"มันไม่ได้หรอก ไปส่งหน่อย"

มันไม่ได้หรอกแสงที่ห้องฉันถูกจัดไว้พอดีแล้ว ไปทำที่บ้านนั่นแหละ จะได้ตัดคลิปด้วยเลย

"ณิชาอย่าเถียงได้ไหม ผมบอกว่าได้ก็ได้ดิ" แล้วเขาก็เดินไปหาไฟหาที่ตั้งกล้องให้ สรุปก็คือจะให้ฉันทำที่นี่ให้ได้งั้นหรอ

ฉันนั่งมองคนที่กำลังจัดเตรียมสถานที่ให้ ไฟที่เขาบอกว่ามีก็คือโคมไฟ ซึ่งมันคนล่ะอย่างกันเลย

ถ้าไปส่งฉันเขาก็คงไม่ต้องมานั่งทำอะไรแบบนี้หรอก วุ่นวายไปหมด

~ตึด ตึด ตึด~

ระหว่างที่รอคุณฟอร์สเตรียมไฟให้ พี่โจ้เจ้าของร้านคาเฟ่ก็โทรมาหาฉัน เขาต้องมาทวงงานแน่เลย เอาไงดีฉันฮืออ

"สวัสดีค่ะพี่โจ้"

(ครับน้องณิชา คือพี่เห็นว่ามัน5ทุ่มแล้วแต่ณิชายังไม่ส่งรูปมาให้พี่เลย พี่เลยเป็นห่วงกลัวว่า)

"คุณฟอร์ส"

ฉันงงกับคนที่เดินมาหยิบโทรศัพท์ฉันไปกดเปิดลำโพงแล้วก็ส่งให้คืน พร้อมกับหน้านิ่งๆของเขา

(น้องณิชาเป็นอะไรรึเปล่าครับ)

"อ้อ คือณิชาไม่สบายนิดหน่อยค่ะ ก็เลยกินยาไปมันเลยหลับยาวไปหน่อย" ฉันบอกพี่โจ้ไปตามความจริง

(พี่ว่าแล้วเห็นหน้าณิชาซีดๆตั้งแต่ที่ร้าน งั้นไม่เป็นไรณิชาส่งให้พี่ตอนเช้าก็ได้)

"ขอบคุณมากๆเลยนะคะ เดี๋ยวณิชาจะรีบถ่ายแล้วส่งให้ตอนเช้า พร้อมกับอัพวิดิโอลงไอจีด้วย แบบนี้พี่โจ้โอเคไหมคะ"

ขณะที่พูดฉันก็รับรู้ได้ถึงสายตาที่เยือกเย็นมองมาที่ฉัน ก็ไม่รู้ว่าเขาจะมองอะไรขนาดนั้น

(ครับ แล้วณิชาเป็นไงบ้างมีใครพาไปหาหมอไหม พี่ไปรับ)

"ไม่ต้องยุ่ง"

เป็นคุณฟอร์สที่หยิบไปพูดแล้วก็กดวางเองด้วย

"คุณฟอร์สนั้นลูกค้านะ ทำแบบนี้ไม่ได้"

"แต่นี่แฟน ทำไมจะทำไม่ได้" เขาพูดจบก็เดินไปจัดไฟให้ต่อ

เข้าใจแล้วที่เขาบอกว่าขี้หึงมากมันเป็นยังไง นี่แค่คุยโทรศัพท์เองนะ

คบกันได้ไม่กี่ชั่วโมงก็จะทะเลาะกันแล้ว เห้อ ชีวิต

สัก10นาทีคุณฟอร์สก็เตรียมไฟให้เสร็จ โดยฉันต้องตั้งกล้องเอาและคุณฟอร์สก็ถือไฟให้ ถึงจะยุ่งยากก็เถอะไม่สนแล้ว ฉันต้องรีบทำเดี๋ยวต้องเอาไปตัดไปเพิ่มสีให้มันดูเข้ากับคาเฟ่อีก

"สวัสดีค่ะ วันนี้ณิชามีขนมมาแนะนำ นี่เลยนะคะบานอฟฟี่กล้วยของร้าน xxx พี่เจ้าของร้านเนี่ยใจดีมากๆ"

~ตุ้บ~

อยู่ๆคุณฟอร์สก็ทำไฟที่ถืออยู่ร่วงลงพื้น ฉันก็เลยต้องกดหยุดคลิปเพราะมันไม่มีแสง ถ่ายไม่ได้

"คุณฟอร์สทำอะไรคะ ทิ้งไฟทำไม"

"แล้วณิชาไปชมมันทำไม"

เขาโมโหที่ฉันไปชมว่าพี่เจ้าของร้านใจดีแค่นี้นะ มันงานไหมล่ะ มันงานรีวิวให้ฉันพูดว่าไงอะ อย่าไปซื้อเลยนะคะงี้หรอ

"ถ้าคุณฟอร์สไม่อยากฟังหรือทนฟังไม่ได้ก็ไปอยู่ห้องทำงานก่อนก็ได้ค่ะ ฉันขอทำงานแป๊บเดียว"

"ไม่ไป" แล้วเขาก็หยิบไฟขึ้นมาจับ

ฉันถอนหายใจให้กับคนซึนคนมึนตรงหน้า ทำแบบนี้จะได้นอนไหม ไปส่งฉันที่บ้านตั้งแต่แรกก็จบแล้ว

พอเราคุยกันรู้เรื่องฉันก็เริ่มถ่ายใหม่ แล้วก็กำลังชิมขนมให้กล้องดู

แต่ระหว่างที่ชิมก็รับรู้ถึงสายตาที่เขามองมานะ แต่ฉันไม่สนหรอก เดี๋ยวไม่ได้นอนกันพอดี

~ฟอด~

"อ๊ะ"

อยู่ๆคนที่ถือไฟก็ก้มมาหอมฉันขณะที่กำลังชิมขนมให้กล้องดู

"คุณฟอร์ส ทำแบบนี้ไม่ได้" ฉันกดปิดวิดิโออย่างหัวเสีย แต่เขาทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

"อ่าว ทำไม่ได้หรอ" เขาถามหน้านิ่ง

"มันจะได้ ได้ไง ก็บอกว่าถ่ายรีวิวขนมไม่ได้ถ่ายเล่นๆที่คุณฟอร์สจะมาหอมแก้มตอนไหนก็ได้"

ฉันเริ่มโมโหแล้วนะ จะให้ถ่ายใหม่อีกรึไง ขนมก็กินไปแล้วด้วย เขาเป็นอะไรของเขาวะ

"ทำไมต้องทำแบบนี้ ขอเหตุผลหน่อย" ฉันขอเหตุผลกับพ่อคนมีเหตุผล

"เพราะว่าแก้มณิชามันน่าหอม ผมทนไม่ไหว มาๆถ่ายใหม่ดีกว่า" แล้วเขาก็จัดแจงให้ถ่ายใหม่ อย่างหน้าตาเฉย

ฉันถอนหายใจให้กับเขาไม่รู้ว่ารอบที่เท่าไหร่ ก่อนจะปรับอารมณ์ให้เย็นลงแล้วเริ่มถ่ายใหม่ทั้งหมด

"มันอร่อยมากเลยนะทุกคน อยากให้ไปลองชิมกัน พิกัดร้านนะคะ ร้านxxx อยู่ตรง อื้มม"

ไม่ทันพูดจบฉันก็โดนคุณฟอร์สก้มลงมาจูบ

"คุณฟอร์ส" ฉันผลักเขาออกอย่างเร็ว

"หวานเนาะ ร้านอยู่ตรงไหนเนี่ย" เขาเช็ดปากให้ฉันแล้วพลิกข้างกล่องดูที่อยู่ร้าน

ร้านอยู่ตรงไหน? เขาก็พึ่งไปมาไม่ใช่หรอ

อร๊ายยยย ฉันอยากกรี๊ดออกมาดังๆเขาเป็นอะไรของเขาวะ วันนี้ฉันจะได้นอนไหมเนี่ย

"เหตุผลของผมก็คือ ปากณิชามันน่าจูบผมก็เลยจูบ" เขาตอบหน้าตาเฉยทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้ถาม

"แล้วคุณฟอร์สรู้ไหมว่าเหตุผลที่ฉันจะโกรธคุณฟอร์สเนี่ย มันมีเยอะมากเลยนะ"

"ขอโทษครับ มาๆถ่ายใหม่ดีกว่า"

ถ่ายใหม่? ถามหน่อยว่าฉันถ่ายมากี่รอบแล้ว และฉันไม่เคยพลาดเลย มีแต่เขานั่นแหละที่กวนอะ

"ไม่ถ่ายแล้ว ฉันกินจนจะอิ่มแล้ว"

"ขอโทษ" คุณฟอร์สลูบหัวฉัน

"ถ้าคุณฟอร์สกวนอีกรอบ ฉันจะกลับบ้าน ไม่ไปส่งก็จะกลับเองจะเดินกลับ"

"ขอเหตุผล"

"ไม่ต้องมาขอ" ฉันจับแขนเขาออก

"อย่าโกรธนะ เดี๋ยวไม่สวย" เขาหอมแก้มฉันแล้วก็กระซิบที่หู

"ไม่ต้องมาหอม"

ฉันถ่ายแค่ตอนบอกพิกัดก็พอแล้ว แล้วค่อยไปตัดต่อเอา ว่าแล้วก็ค่อยๆปรับอารมณ์ใหม่ ไม่รู้ว่าปรับรอบที่เท่าไหร่แล้ว น่าโมโหจริงๆเลย