รอเวลารัก

ผิดหวัง

ณิชาTalk

1อาทิตย์ต่อมา...

ที่ผ่านมาหลังจากที่ฉันได้เป็นแฟนกับคุณฟอร์ส รู้สึกว่ามันดีมากๆเลยแหละ ไม่ว่าอะไรก็ดีไปหมด

มันไม่รู้สึกเหนื่อยเหมือนครั้งก่อนๆที่ต้องมานั่งคุยกันตลอด เพราะเขาค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่เข้าใจฉันด้วยว่าฉันเองก็มีงานทำ และเขาเอาก็ทำงาน

เวลาที่เราคุยกันส่วนใหญ่ก็ก่อนนอน แต่ไม่ค่อยได้เจอกันหรอก เจอแค่เวลาเดินผ่านบ้าง หรือไม่ก็ไปกินข้าวกันข้าง ฉันรู้สึกว่าชอบความสัมพันธ์แบบนี้มาก ไปไหนก็บอกกัน ไม่จำเป็นต้องคุยกันตลอด

อย่างเช่นวันนี้หยุดฉันก็มากินข้าวกันเพื่อน ส่วนเขาก็ไปซื้อของเข้าบ้าน แต่แอบเสียดายที่วันหยุดไม่ได้เจอกัน

"กินๆ เอาแต่นั่งมองคนนั้นคนนี้" ออกัสคีบเนื้อให้ฉัน

ตอนนี้เราอยู่ที่ร้านปิ้งย่างอาหารเกาหลีในห้าง และอยู่แบบพร้อมหน้าพร้อมตา มีทั้งโนอา เจย์โน่

"กูก็กินอยู่นี่แหละ" ฉันคีบใส่ปากให้มันดู

"มึงช่วยพูดกับเพื่อนดีๆหน่อยไอ้ออกัส ไหนบอกว่าเขาเป็นเดอะแบกมึงไง เทพณิชานะเว้ย" ไอว้าเอ่ย

"แต่วันนี้วันหยุดนะ มันไม่มีการบ้านไง" มันพูดหน้าตาเฉยๆ

"ไม่มีการบ้านแล้วมึงจะทำยังไงกับกูก็ได้หรอ งั้นกูจะจำไว้" มันกวนตีนตลอดเลย

"โอ๋ๆ ขอโทษครับ" มันซบไหล่ฉัน

"ไม่ต้องมาซบ" ฉันผลักหัวมันออก

"ค่อยๆกินเบ๊บ มันร้อน" เสียงโนอาดุไอว้า

คู่นี้ก็อย่างที่รู้กันแหละ น่ารักมาตลอดอยู่แล้ว ไอว้าแทบไม่ได้คีบหรือพลิกหมูเลย แค่รอเป่าแล้วก็คีบเข้าปาก ไม่สิ ไม่ต้องเป่าด้วยซ้ำ ก็แค่รอกินอย่างเดียว

"อ้วนครับหันหลังมา" เป็นเจย์โน่ที่บอกให้ไรเฟิร์นหันหลังไป ก่อนจะรวบผมหางม้าให้ น่ารักเนาะ

"กูก็ไม่เข้าใจว่าจะมารักกัน มาตรงนี้ทำไม" ออกัสโวยวายขึ้น

"กูก็เป็นของกูแบบนี้ตั้งนานแล้วไหม มึงอะควรหาเมีย" โนอาตอบกลับ

ก็จริง มันจะไปพาลเขาทำไม

"ทีหลังถ้าเอาผัวมากูขอไม่มาด้วยนะ"

"งั้นมึงก็ไม่ได้ไปทุกครั้งนั่นแหละ" เจย์โน่พูดจบเราก็หัวเราะกันใหญ่ มันก็พูดแบบนี้ทุกครั้ง แต่มันก็มาตลอด

"กูไปกับณิชา2คนก็ได้ แบบโสดๆ"

"ถามเขารึยังจะไปกับมึงไหม"

"ไปอยู่แล้ว ณิชาโสดกูก็โสด เอ้อหรือว่ากูจะจีบณิชาดี" แล้วมันก็เกาะแขนฉันอีกรอบ

"ไม่เอา ปล่อยกู"

"ไม่ปล่อย ไหนๆเราก็ไม่มีแฟนแล้วเรามาเป็นแฟนกันไหม"

เรามาเป็นแฟนกันไหม? มันขอฉันเป็นแฟนหรอ

"ไม่ๆ อย่าเล่นไอ้ออกัส" เป็นเพื่อนกันมาตั้ง3ปี อยู่ดีๆมาพูดแบบนี้เดี๋ยวก็มองหน้ากันไม่ติดอีก

"เฮีย เฮียฟอร์สป่ะ" อยู่ๆเจย์โน่ก็เอ่ยขึ้นเสียงดัง

เฮียฟอร์สที่เขาพูดถึงและยกมือเรียกก็คือคุณฟอร์ส และคุณฟอร์สก็กำลังเดินมาที่โต๊ะเรา

"เฮียจริงๆด้วย เห็นป๊าบอกว่าเฮียมาสอนที่มหาลัยจริงหรอ"

"เพื่อนมึงหรอ" เขามองฉันแล้วถามเจย์โน่ โดยไม่สนใจคำถามของเจย์โน่ก่อนหน้านี้เลย มันคืออะไรกันวะฉันงงไปหมดแล้วนะ

"อ้อ นี่เมียผม นี่เพื่อนเมียผม ส่วนนี่เพื่อนผม"

เจย์โน่แนะนำเราให้คุณฟอร์สรู้จัก จากที่ฟังๆอยู่เนี่ย พวกเขาต้องเป็นญาติกันแน่นอน

"เธอเป็นญาติกับอาจารย์ฟอร์สหรอ" ไรเฟิร์นถามเจย์โน่

"อาจารย์ฟอร์ส นี่เฮียสอนเมียผมหรอ"

"อือ"

เชื่อไหมตั้งแต่เขาเดินเข้ามาเขาก็เอาแต่มองหน้าฉันอยู่อย่างนั้น จนตอนนี้ยังไม่เลิกมองเลย กลัวคนอื่นไม่รู้หรอ

แล้วอีกเรื่องก็คือเขาเป็นญาติเจย์โน่ อะไรมันจะโลกกลมขนาดนี้ อ้อถึงว่าแหละทำไมเขามีห้องพักส่วนตัวในมหาลัย

"เฮียว่างไหมอะ กินข้าวด้วยกันก่อนดิมีแต่คนรู้จักทั้งนั้นเลย"

กินข้าวด้วยกัน?

ให้ตายเถอะ ฉันไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย แล้วต้องแสดงออกยังไง เป็นนักศึกษาหรือแฟนล่ะ

"ก่อนจะนั่งผมขอบอกก่อนนะ ว่าวันนี้วันหยุดและอยู่นอกมหาลัยไม่นับอาจารย์นักศึกษานะ" ไอ้ออกัสเอ่ย

"อืม ผมไม่ถือ" แล้วเขาก็เดินอ้อมมาข้างหลังฉัน ก่อนจะนั่งลงข้างๆระหว่างฉันกับไรเฟิร์น

ตอนนี้อีกข้างเป็นออกัส อีกข้างเป็นคุณฟอร์ส ที่นั่งมีตั้งเยอะทำไมไม่ไปนั่ง เขากำลังทำให้เพื่อนฉันรู้อยู่รึไง

"ขอจานเพิ่มอีกชุดนึงครับ" โนอาบอกพนักงาน

คุณฟอร์สเอาแต่มองหน้าฉันไม่หยุด จนเพื่อนๆเริ่มงงไปตามๆกัน

"อาจารย์มองอะไรหรอคะ" ฉันพูดขึ้นเพื่อเตือนสติเขา ว่าไม่ควรมองแบบนี้ต่อหน้าเพื่อน

"ถ้าจะจีบเนี่ยผมบอกไว้ก่อนเลยนะ นี่อะแฟนผม" ออกัสโอบไหล่ฉัน

ฉันเองก็ไม่รู้จะปวดหัวกับแฟนหรือปวดหัวกับเพื่อนก่อนดี

"แฟนหรอ" เขาถามหน้านิ่ง

เอาแล้ว ฉันว่าฉันต้องโดนเขาดุอีกแน่เลยไอ้ออกัสก็ติดเล่นฉิบหาย

"ออกัส" ฉันจับมือมันที่โอบไหล่ออก

"เล่นตัวจริงๆ"

"มึงอย่าเล่นไม่ดูหน้าเพื่อนไอ้ออกัส" ไรเฟิร์นพูด

"ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ฉันรีบเดินออกมา

ไม่จะพูดอะไรดีก็เลยออกมาก่อนดีกว่า ตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นนะ แต่ตกใจมากกว่าที่เขาทำแบบนี้ ทั้งๆที่คุยกันแล้วว่าจะไม่บอกใคร เอาจริงๆเขาบอกเจย์โน่ว่าไม่กินก็จบ

เพื่อนฉันไม่ได้โง่นะ ถ้าเขายังทำแบบบ่อยครั้งยังไงก็ต้องดูออก

"เห้อ" ฉันมองตัวเองในกระจกแล้วถอนหายใจ ก่อนจะล้างมือแล้วเดินออกไป

"สรุปว่าผมเป็นแฟนณิชาหรือมัน" เดินออกมายังไม่พ้นประตูก็ได้ยินเสียงผู้ชายที่คุ้นหูเอ่ยขึ้น

"คุณฟอร์สตามมาทำไม"

เขาตามมาทำไมเดี๋ยวเพื่อนก็สงสัยอีก

"ตอบผมก่อน"

"ก็เพื่อนมันชอบเล่น ออกัสก็เป็นคนแบบนั้นอยู่แล้วคุณฟอร์มอย่าจริงจังดิ"

"ผมจริงจังเกินไปหรอ"

"คุณฟร์อสเราคุยกันแล้วนะ ถ้าคุณฟอร์สเอาแต่มองหน้า หรือทำอะไรที่มันเกินหน้าเกินตาเพื่อนก็คงรู้แน่ว่าเราเป็นอะไรกัน"

"ผมบอกให้เพื่อนณิชารู้เลยดีไหมว่าเราเป็นอะไรกัน"

"มันไม่ได้"

"แต่ผมไม่ชอบ ทำไมต้องปิดบังด้วยวะ"

"แต่เราคุยกันแล้วหนิ ถ้าคุณฟอร์สยังเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลแบบนี้ก็แล้วแต่เลยนะ"

เขาก็รู้หนิว่าสิ่งที่เราทำมันผิด ถ้าเพื่อนฉันรู้ยังไงพวกเขาก็ไม่ให้เราคบกันต่อหรอก

"คุณฟอร์สเลิกถามหาเหตุผลจากคนอื่นเถอะ ถ้าตัวเองยังเป็นคนที่ทำอะไรไม่มีเหตุผล ไม่ฟังใครแบบนี้" ฉันทิ้งท้ายไว้แล้วเดินออกมา

จะบอกว่าผิดหวังในตัวเขาได้ไหมอะ เขาทำไมไม่เป็นแบบที่ฉันคิดเลย ทั้งๆที่คุยกันแล้วแต่พอเอาเข้าจริงๆก็เหมือนไม่ได้คุยกัน จะเอาแต่ใจไม่ดูอย่างอื่นเลย

สิ่งที่เราทำตอนนี้มันผิด และฉันก็กำลังทำให้เราคบกับแบบผิดๆได้อยู่ แต่เขาไม่สนเลย

~ติ่ง~

[ฟอร์ส : ผมขอโทษ]

พอฉันมาถึงโต๊ะ ข้อความในไลน์ก็เด้งขึ้น ก่อนที่เขาจะเดินตามมานั่ง

"เฮียคืนนี้ไปกินเหล้ากันปะ" เจย์โน่เอ่ยชวนเขา

"เอาดิ ร้านไหนส่งมาในไลน์แล้วกัน"

"ไอ้ออกัสไปเปล่า"

"คนอย่างกูไม่เคยพลาด" มันตอบแล้วกระดิกคิ้วให้เจย์โน่

"เออ เฮียแล้วเจ๊แพรวอะกลับมาพร้อมกันไหม ไหนบอกว่าเรียนจบโทจะแต่งงานไงทำไมมาสอนล่ะ"

พอได้ยินคำถามฉันก็ถึงกับวางตะเกียบอย่างเร็ว

แพรวไหน? แต่งงาน?

ถ้าเอาจากที่ฉันเดานะ คงเป็นแฟนเก่าเขาที่ตอนอยู่ออสเตรเลียแล้วก็จะแต่งงานกัน แต่คงเลิกกันก่อน หรือว่ายังไม่เลิก?