หญิงสาวอุทาน นึกขึ้นในใจอย่างขัดเคืองว่ามาเสียอะไรตอนนี้ ทว่าพอนึกย้อนไปอีกทีก็ไม่แปลกใจว่าจักรยานที่ถูกทิ้งเอาไว้ในโรงเก็บรถของไร่กาแฟมานานหลายปี ก็น่าจะผุกร่อนเป็นธรรมดา
หญิงสาวเหลียวซ้ายแลขวาหาความช่วยเหลือ ทอดสายตาไปยังบ้านพักคนงานที่แลเห็นอยู่ไม่ไกล ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ชั่วอึดใจ ก่อนที่สายตาจะปะทะเข้ากับเรือนไม้หลังหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ที่สุด ติดกับคอกม้าด้านทิศตะวันตกของไร่ ทำให้เธอตัดสินใจก้าวไปตามทิศทางนั้น
“มีคนอยู่ไหมคะ?”
ดาริกาตะโกนเรียกเสียงดังเมื่อเดินมาถึงหน้าเรือนพักหลังน้อย ทว่าก็ไร้วี่แววว่าคนที่อยู่ข้างในจะขานรับแต่อย่างใด หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะว่าไม่มีคนอยู่ก็เป็นได้
วาบหนึ่งหญิงสาวนึกในใจว่าเธอควรทิ้งจักรยานเอาไว้ข้างทางแล้วกลับไปตามให้คนงานมาช่วยไสกลับ แต่ก่อนจะสาวเท้ากลับออกมาก็พลันฉุกคิดขึ้นได้ว่าตอนนี้ก็ได้เวลาเลิกงานมาพักใหญ่ๆ หรือว่าคนที่อยู่ข้างในบ้านจะไม่ได้ยิ
