เจ้าของรีสอร์ตหันมาตอบเลี่ยงๆ ป้าอิ่มจับความสลดในน้ำเสียงของหล่อนได้ชัดเจนว่ากำลังมีความกลัดกลุ้มอยู่ในใจอย่างแน่นอน
“ลมแรงจังค่ะ ฝนฟ้าทำท่าว่าจะตกแล้วด้วย กลับเข้าข้างในดีกว่านะคะ อากาศเริ่มเย็นขึ้นทุกที มานั่งรับลมอยู่แบบนี้เดี๋ยวก็ไม่สบายกันพอดี”
น้ำเสียงของสตรีสูงวัยบอกความห่วงใย
“กำลังจะออกไปข้างนอกอยู่พอดีจ้ะป้า”
วงศ์เดือนเอ่ยขึ้นเบาๆ ยกมือเรียวขึ้นกรีดช่อผมบางส่วนที่ร่วงลงมาบดบังเสี้ยวหน้า ขณะหันมาสบตาป้าอิ่ม
“ใกล้ค่ำแล้วนะคะ… คุณเดือนจะออกไปไหนหรือคะ?”
ป้าอิ่มขมวดคิ้ว ก็ไม่เห็นว่าลุงสนั่นซึ่งเป็นคนขับรถและเป็นสามีของแกจะมีท่าทีว่ากำลังจะออกไปข้างนอกอย่างที่เจ้าของรีสอร์ตว่าแต่อย่างใด
“แล้วลุงหนั่นรู้หรือยังคะว่าคุณเดือนจะออกไปข้างนอก… ป้าเห็นแกยังล้างรถอยู่เลย”
“อ๋อ… ฉันจะขับรถไปเองจ้ะป้า”
เจ้าของรีสอร์ตอบพลางหยัดร่างขึ้นจากม้าหินอ่อน
ครู่ต่อมา…
