เฝ้าคนป่วย

1599 คำ

- ภายในห้องพักฟื้น - ร่างบางนอนใบหน้าซี๊ดเซียวอยู่บนเตียงโดยมีท่านธีระ คุณหญิงและดินแดนนั่งเฝ้าน้ำมนต์อยู่ไม่ห่าง มีเพียงดินแดนที่นั่งทำหน้าหมดอาลัยตายอยากอยู่ตลอด “ ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิวะ นั่นว่าที่เมียแกนะดิน ” ท่านธีระเอ่ยต่อว่าลูกชายออกไป “ ก็เพราะเป็นยัยนั่นไงครับ พ่อยกเลิกงานแต่งได้ไหมครับให้เธอเป็นน้องผมก็ได้ ส่วนเมียผมขอหาเอง ” ดินแดนเอ่ยบอกผู้เป็นพ่อออกไป เขารู้สึกไม่ชอบที่จะต้องโดนจับแต่งงานกับคนที่เขาไม่ถูกใจ “ ไม่ ยังไงลูกสะใภ้ฉันก็ต้องเป็นหนูน้ำมนต์เท่านั้นถ้ารอให้แกหาเองก็คงได้อย่างเด็กนั่นเมื่อกี้ ชอบเหรอไอ้ผู้หญิงที่ไม่ให้เกียรติแม้กระทั่งแม่ของแก ผู้หญิงที่หวังแค่เงินของแก ไม่มีใครเหมาะสมกับแกเท่าหนูน้ำมนต์แล้วดิน ” “ งั้นก็รีบเลยครับไม่ต้องหาหรอกไอฤกษ์ดีอะไรนั่น วันไหนก็ได้แต่งให้มันจบๆไปซะผมก็เบื่อเรื่องนี้เต็มทีแล้วเหมือนกัน ” ดินแดนเอ่ยขึ้นเขาไม่แคร์ว่าจะต้องใช้ฤกษ์ใช้ยามแต่งซะให้มันจบ “ แกจะบ้ารึไงแต่งงานไม่หาฤกษ์ใครที่ไหนเขาทำกัน ” ผู้เป็นแม่ที่นั่งเฝ้าว่าที่ลูกสะใภ้อยู่เอ่ยขึ้นดินแดนก็เงียบใส่ทันทีเมื่อตัวเองเถียงสู้ไม่ได้ แค่ก! แค่ก! คนป่วยที่หลับอยู่ไอออกมาน้ำเสียงที่เคยใสแห้งผาก ” หนูน้ำมนต์ลูก กินน้ำก่อนนะจ๊ะ “ คุณหญิงรินน้ำใส่แก้วส่งให้น้ำมนต์ มือเรียวรับมันมากระดกดื่มจนหมดแก้ว ” ขอบคุณค่ะคุณป้า น้ำมนต์ทำให้คุณลุง คุณป้ากับพี่ดินแดนเสียเวลาน้ำมนต์ขอโทษนะคะ “ มือเรียวยกขึ้นไหว้ทั้งสามอย่างมีมารยาทหลังจากที่เธอไปนั่งอยู่กับคนพี่มาครึ่งวันเธอก็รู้ว่าเขางานยุ่งมากแค่ไหน ” รู้ตัวก็ดีเป็นภาระจริงๆ “ ดินแดนเอ่ยขึ้นใบหน้าหล่อหันไปมองทางอื่นเพราะเขาไม่อยากมองหน้าเธอเลยจริงๆ ” เสียเวลาอะไรละลูกหนูน้ำมนต์ป่วยจนหมดสติไปอะไรก็ไม่สำคัญทั้งนั้น พักผ่อนเถอะจ๊ะแม่โทรไปบอกพ่อกับแม่หนูแล้วเดี๋ยวสักพักก็คงมาถึง “ ผู้เป็นแม่แม้จะไม่พอใจลูกชายมากครั้นจะด่าต่อหน้าคนป่วยก็กลัวว่าๆที่ลูกสะใภ้จะเครียดเลยเลือกที่จะทนเอาไว้ก่อน ดินแดนเอาแต่นั่งนิ่งราวกับศาลพระภูมิอย่างที่น้ำมนต์เคยเอ่ยปากพูดเอาไว้จริง น้ำมนต์เองก็คอยลอบมองคนพี่อยู่บ่อยครั้งเธอไม่ได้รู้สึกอะไรเวลาที่เขาพูดกระแหนะกระแหน๋เธอเพราะเธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเหมือนกัน เธอเอาแต่บอกตัวเองเสมอว่า ผู้ชายคนนี้คือคนที่ใจร้ายที่สุดเธอไม่ควรคิดและรู้สึกอะไรไปไกลมากกว่าคำว่า คนรู้จักกัน แกร๊ก… ประตูห้องพักผู้ป่วยถูกเปิดเข้ามาร่างหนาของหมอธันที่หล่อเหลาดูดีสาวเท้าเดินเข้ามาตาคมจ้องมองไปยังในตาสวยนิ่ง เธอน่ารักแม้กระทั้งแววตา “ ตื่นแล้วเหรอครับ ” หมอธันไม่ลืมที่จะเอ่ยทักทายคนป่วย “ ค่ะ ” น้ำมนต์เอ่ยตอบพร้อมส่งยิ้มหวานไปให้จนดินแดนที่นั่งอยู่นึกหมั่นไส้อยู่ในใจทีกับเขาเธอไม่เห็นยิ้มให้แบบนี้เลย ” คุณน้ำมนต์ เป็นไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่นะครับปล่อยให้ป่วยแบบนี้ได้ยังไงครับ ทำไมไม่มาหาหมอ “ หมอธันเอ่ยถามออกไปเพราะก่อนเธอจะมาหาโรงพยาบาลเขามั่นใจว่าเธอต้องมีไข้หนัก ” น้ำมนต์กินยาไปมันหายเลยคิดว่าเป็นแค่ไข้หวัดธรรมดาค่ะ “ ” อย่าคิดเองสิครับ ป่วยก็ต้องมาหาหมอนะรู้ไหม” หมอธันเอ่ยบอกและดึงผ้าห่มมาห่มให้น้ำมนต์อย่างเบามือ คุณหญิงและท่านธีระที่นั่งอยู่ด้วยใจไม่ดีแทนลูกชายทันทีดูเหมือนว่าลูกชายเขาจะเจอคู่แข่งที่เหนือกว่าเข้าแล้ว “ ขอบคุณนะคะคุณหมอ ” “ เรียกพี่หมอก็ได้ครับ พี่กับไอ้ดินรุ่นเดียวกัน พักผ่อนเยอะๆจะได้หายป่วยไวๆ ดื่มน้ำเยอะๆด้วยนะครับถ้าไอจนทนไม่ไหวเรียกพี่ได้ตลอด พี่จะมาเยี่ยมใหม่นะครับ ” หมอธันเอ่ยบอกตาคมเอาแต่มองหน้าน้ำมนต์ไม่วางตา “ ผมไปก่อนนะครับคุณลุงคุณป้า ไปก่อนเว้ยดิน ” หมอธันหันไปเอ่ยลาผู้ใหญ่ทั้งสองและไม่ลืมที่จะเอ่ยบอกดินแดนด้วยรอยยิ้มที่ผู้ชายด้วยกันมองกันออก หมอพยายามสื่อให้ดินแดนรู้ว่าเขาจะลงสนามแข่งเพื่อแย่งชิงน้ำมนต์ ดินแดนถึงจะเข้าใจในความหมายของหมอดีแต่เขาก็ไม่คิดจะสนใจ “ คุณคะ ฉันว่าเราต้องรีบแล้วแหละดูท่าตาธันก็ไม่ธรรมดานะคะ “ คุณหญิงหันไปเอ่ยกับสามีเพราะรู้ดีว่าถ้าไม่ใช่เรื่องเงิน ไม่ใช่เรื่องฐานะนิสัยลูกชายตัวเองห่างไกลจากหมอธันมาก “ พรุ่งนี้เลย ” ท่านธีระเอ่ยขึ้นแม้จะรู้ว่าการบังคับให้เด็กทั้งสองที่ไม่ได้รักกันมาแต่งงานใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมันเหมือนผู้ใหญ่เอาแต่ใจกับลูกแต่เขาก็เสียดายเกินกว่าจะให้น้ำมนต์ไปเป็นสมาชิกในครอบครัวคนอื่นที่ไม่ใช่เขาอีกทั้งยังนึกไปถึงความต้องการของพ่อๆที่จากไปแล้วและเขามั่นใจว่า สักวันลูกชายเขาจะแพ้ให้กับน้ำมนต์อย่างแน่นอน แต่ทุกคนคงไม่รู้ว่าภายใต้รอยยิ้มแสนหวาน การกระทำที่อ่อนโยนนั้นยังมีความเด็ดเดี่ยวเข้มแข็งมากมายซ่อนอยู่น้ำมนต์ที่เรียบร้อยในสายตาใครต่อใครแต่เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอที่จะเอาแต่ร้องไห้ ซึมเศร้าไปวันๆเธอเข้มแข็งเกินกว่าที่ทุกคนจะรู้ “ หนูน้ำมนต์หิวไหมลูก ” คุณหญิงเอ่ยถามออกไป “ ไม่ค่ะ ” แกร๊ก… ในขณะที่คุณหญิงกำลังนั่งพูดคุยอยู่กับน้ำมนต์พ่อแม่และพี่ชายของเธอก็เดินทางมาถึง ” น้ำมนต์ เป็นอะไรรึป่าว ปวดหัวไหม ” กรพี่ชายที่รักน้องสาวคนเดียวของเขามารีบเอ่ยถามและเดินเข้ามาหาน้องทันที มือหนาอังไปที่หน้าผากมนของน้อง “ ไม่ค่ะ เดี๋ยวน้ำมนต์ก็หายพี่กรอย่าห่วงเลยนะคะ ” “ เห็นไหมถ้ามาหาหมอตั้งแต่เมื่อเช้าก็คงไม่เป็นแบบนี้ ” กรเอ่ยบอกน้องออกไปที่เขาเข้าบริษัทสายก็เพราะรอจะพาน้องไปหาหมอ “ อ้าว นี่ดินรู้เหรอว่าน้องป่วย ” คุณหญิงเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้นของกร “ ครับ เมื่อเช้าผมจะพาน้องมาหาหมอแต่ดินก็มาถึงซะก่อน ” กรเอ่ยบอกคุณหญิงออกไป “ ตายแล้วตาดิน ทำไมไม่พาน้องมาหาหมอ ” “ เออ คุณป้าคะ ไม่ใช่ความผิดของพี่ดินแดนหรอกค่ะ น้ำมนต์เองที่ไม่ยอมมาหาหมอน้ำมนต์ไม่คิดว่าจะป่วยหนักแบบนี้ ” น้ำมนต์เอ่ยขึ้นเพราะในช่วงเช้าเธอกินยาแล้วอาการป่วยก็หายไปและไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นไข้หวัดใหญ่ ดินแดนก็เอาแต่นิ่งเงียบผู้ใหญ่ที่ไม่อยากให้บรรยากาศเสียก็เปลี่ยนเรื่องไปพูดคุยนัดแนะที่จะไปขอฤกษ์ดีจากพระอาจารย์ที่นับถือในวันพรุ่งนี้ จนเวลาผ่านไปในช่วงบ่ายแก่ๆของวัน “ คุณธงชัยกับคุณเดือนไม่ต้องเป็นห่วงนะคะเดียวให้ตาดินอยู่เฝ้าหนูน้ำมนต์เอง “ คุณหญิงกาญจนาเอ่ยบอกทั้งสองออกไป ” จะดีเหรอคะ “ คุณหญิงเดือนเอ่ยถามด้วยความไม่แน่ใจและนึกเป็นห่วงลูกสาวกลัวจะทะเลาะกันกับดินแดน ” ดีสิค่ะ ไม่ต้องห่วงหรอกใช่ไหมดิน ? “ ” ครับ “ ดินแดนเอ่ยขึ้นอย่างไม่เต็มใจ ” ค่ะ งั้นฝากน้องด้วยนะดิน “ ” ครับ “ ” ถ้ามึงไม่เต็มใจมึงก็กลับไปน้องกูๆดูแลเองได้“ กรที่นั่งอยู่เอ่ยบอกดินแดนออกไปทำไมเขาจะไม่รู้ว่าไอ้ดินมันไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด ” มึงอย่าพูดมากไอ้สัส! อยากไปไหนก็ไปเลยไป” ดินแดนเอ่ยบอกกรออกไป ทั้งสองมองหน้ากันอย่างเอาเรื่อง “ น้ำมนต์อยู่ได้ใช่ไหมลูก ” ผู้เป็นแม่เอ่ยถามลูกสาวขึ้นอีกครั้ง “ อยู่ได้ค่ะ ” เธอตอบออกไปเพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่เป็นกังวล แค่เพียงเธอหลับเธอก็จะไม่เห็นหน้าคนใจร้ายแล้ว “ งั้นพ่อกับแม่กลับนะลูก ” “ น้ำมนต์มีอะไรโทรตามพี่เลยเข้าใจไหม ” กรเดินไปเอ่ยบอกน้องสาวมือหน้าลูบไปที่หัวน้องอย่างรักใคร่ “ ค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงน้ำมนต์นะคะ ” น้ำมนต์ก็เป็นแบบนี้อยู่เสมอเธอมักเป็นห่วงความรู้สึกของคนอื่นมากกว่าตัวเอง ทุกคนพากันกลับไปบ้านทิ้งให้ดินแดนนั่งเฝ้าคนป่วย ส่วนอีกคนก็หนีหลับไปทันทีเมื่อทุกคนเดินออกไปทำราวกับไม่อยากเห็นหน้ากัน ตาคมเอาแต่นั่งมองน้ำมนต์ที่หลับตาพริ้มอยู่เตียงถ้าให้เขากับเธอเป็นพี่น้องกันเขาก็คงจะยินดีกว่านี้รึป่าวนั่นเขาก็ไม่แน่ใจแต่ถ้าจะให้มาเป็นเมียยกย่องออกหน้าออกตานั่นเขา ไม่เต็มใจ ^^

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more