ไม่รักก็คือไม่รัก
1422 คำ
เอี๊ยด!
รถตู้ขับเข้ามาจอดที่จุดส่งผู้ป่วยอย่างรวดเร็ว ดินแดนอุ้มน้ำมนต์ไปวางบนเตียงบุรุษพยาบาลรีบเข็นร่างบางเข้าห้องฉุกเฉินไปด้วยความรวดเร็ว
“ ผมกลับนะครับ ” ติดแดนเอ่ยขึ้นตั้งท่าจะหันหลังกลับก็ต้องชะงัก..
“ แกต้องอยู่เฝ้าน้องจนกว่าน้องจะหาย ” เสียงเข้มของท่านธีระเอ่ยบอกลูกชายหัวดื้อดวงตาจ้องมองลูกชายอย่างเอาเรื่อง
“ พ่อ ! ครอบครัวเธอก็มีไหม พี่ชายเธอก็มี ผมไม่มีเวลามานั่งเฝ้ายัยนั่นหรอกครับ ” ดินแดนเอ่ยแย้งขึ้นทันที
“ แกต้องเฝ้า ถ้าแกกลับมีปัญหากับฉันแน่ไอ้ดิน ” ผู้เป็นพ่อชี้หน้าลูกชายอย่างเอาเรื่องก่อนจะเดินเข้าไปในอาคารของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ร่างหนาจำต้องเดินตามพ่อกับแม่เข้ามาอย่างไม่เต็มใจนักจนมาถึงบริเวณเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์
“ คุณดินแดน ! ” เสียงหญิงสาวเอ่ยเรียกดินแดนก่อนจะรีบวิ่งมาคล้องเข้าที่แขนแกร่งของดินแดนอย่างสนิทสนม ท่านธีระกับคุณหญิงกาญจนาหยุดฝีเท้าของตัวเองลงและหันไปมองยังลูกชายตัวดี
“ คุณดินแดนมาทำอะไรที่นี่เหรอคะ ” สาวสวยเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มดีใจที่ได้เจอเขาอีกครั้ง
“ ….. ”
“ ทำไมไม่พูดกับวิวละค่ะ คืนนั้นคุณยัง..”
“ หุบปากเน่าๆของเธอซะแล้วเอามือเธอออกจากแขนฉันเดี๋ยวนี้ ” ดินแดนเอ่ยเสียงลอดไรฟันออกมาการที่เขาไปนอนกับใครก็ใช่ว่าเขาจะไปซ้ำกับคนๆนั้นอีกผ่านแล้วก็ผ่านเลย ไม่กลับไปซ้ำอีกและเขาเกลียดที่สุดคือการที่มาถึงเนื้อถึงตัวเขาในที่สาธารณะแบบนี้
“ ปล่อยลูกฉันเดี๋ยวนี้ ! ” เสียงคุณหญิงกาญจนาเอ่ยขึ้นและสาวเท้าเดินเข้ามาหาลูกชายเพียงคนเดียวของตน
“ ยุ่งอะไรด้วยอีแก่ ” วิวเด็กสาวเอาแต่ใจเอ่ยขึ้นอย่างไร้มารยาทต่อหน้าดินแดนและท่านธีระ
พรึบ!
เพี๊ยะ!
แขนแกร่งสบัดแขนอย่างแรงออกจากการเกาะกุม ดินแดนฟาดฝ่ามือลงไปบนแก้มนวลของหญิงสาวท่ามกลางสายตาคนในโรงพยาบาล เขาไม่สนใจว่าที่นี่ที่ไหนในเมื่อคนตรงหน้ากล้าว่าแม่เขาๆก็จะจัดการให้เธอได้เข็ดหลาบ…
“ อย่ามาหยาบคายกับแม่ฉัน ” มือหนาบีบไปที่แก้มสวยอย่างแรงตาคมดำขลับจนหญิงสาวที่เห็นตื่นกลัวขึ้นมา
“ อะ ขะ คุณดินแดนวิวเจ็บ วิวขอโทษค่ะวิวไม่ได้ตั้งใจ ” มือเรียวผสานกันไหว้ชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยบอกออกไป ดินแดนที่เธอเจอในคืนนั้นแตกต่างจากวันนี้มาก
“ ว้าย! ยัยวิวลูก…นี่ปล่อยลูกสาวฉันเดี๋ยวนี้นะ ” ผู้เป็นแม่ที่เห็นอีกคนกำลังเหมือนจะทำร้ายลูกสาวก็ต้องร้องเสียงหลงออกมา มือที่เริ่มเหี่ยวย่นพยายามดึงแขนดินแดนเพี่อให้ปล่อยลูกสาวของเธอแต่ดินแดนที่มีเรี่ยวแรงมากกว่ากลับออกแรงบีบแก้มหญิงสาวทำราวกับจะให้แหลกคามือ
“ ดินปล่อยลูก ! ” คุณหญิงกาญจนาเอ่ยบอกลูกชาย
ผลัก!
ตุ๊บ!
มือหนาผลักร่างบางของวิวจนล้มลงพื้นไป
“ ออ..นี่ลูกชายคุณหญิงหรอกเหรอคะ หยาบคายที่สุดทำร้ายได้แม้กระทั่งผู้หญิง ” แม่ของหญิงสาวเอ่ยต่อว่าดินแดนออกไปทันที
“ ค่ะ ลูกชายฉันหยาบคายกับเด็กไร้มารยาทแบบลูกสาวคุณหญิงมันก็ถูกต้องแล้วนิค่ะ ไหนๆก็เจอกันแล้วรบกวนไปอบรมมารยาทให้ลูกสาวบ้างนะคะและต่อไปอย่าให้ฉันเห็นว่าเธอเข้าใกล้ลูกชายฉันอีก ” นิ้วเรียวของคุณหญิงกาญจนาชี้ไปยังวิวพลางเอ่ยบอกออกไป ท่านธีระมองสองแม่ลูกด้วยสายตาดุดันถ้าไม่ติดว่าที่นี่คือโรงพยาบาลเขาจะหิ้วยัยเด็กไร้มารยาทคนนั้นโยนทิ้งแม่น้ำแน่นอน
“ นี่…นี่…~ ”
“ โอ้ยแม่ผมเจ็บจะหยิกอะไรนักหนา ” ดินแดนเอ่ยขึ้นมือหนาลูบข้างเอวสอบของตัวเองป้อยๆเมื่อโดนแม่กระหน่ำหยิก
โอ้ย! โอ้ย!
“ เห็นไหมไอ้ผู้หญิงที่แกไปคั่วแต่ละคนมันเป็นยังไง เชื่อฉันรึยัง..ห๊ะ! ” ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้นและหยิกลูกชายอย่างแรงจนดินแดนร้องเสียงหลงออกมา
“ แกไปจัดการซะให้หมดอย่าให้ใครมาวุ่นวายกับหนูน้ำมนต์เป็นอันขาด “ ท่านธีระเอ่ยบอกลูกชายออกไปอย่างเหลืออดน้ำมนต์แสนดีเกินกว่าจะมาสู้รบกับพวกผู้หญิงพวกนี้
สามคนแม่ลูกนั่งอยู่หน้าห้องฉุกเฉินท่านธีระกับคุณหญิงนั่งก้นแทบไม่ติดเก้าอี้เพราะรู้สึกเป็นห่วงน้ำมนต์มีเพียงดินแดนที่นั่งนิ่งและรู้สึกเบื่อหน่ายอยากกลับแต่ติดที่พ่อคงเอาเขาตายถ้าเขากลับไป
แกร๊ก….
เสียงประตูห้องฉุกเฉินเปิดตามมาด้วยคุณหมอหนุ่มเดินออกมาหาญาติคนไข้
“ ธันวาหนูน้ำมนต์เป็นยังไงบ้าง ” คุณหญิงเอ่ยถามคุณหมอหนุ่มออกไปทันที ธันวาคือลูกชายของเพื่อนคุณหญิงทั้งสองค่อนข้างสนิทสนมกันทั้งดินแดนก็รู้จักกับธันวาเป็นอย่างดี
“ คุณป้าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ คนไข้มีไข้สูงจนช็อกหมดสติไปผมฉีดยาลดไข้ ให้ยาตามอาการไปแล้วคงต้องรอสักพักกว่าคนไข้จะฟื้น ระหว่างนี้คงต้องนอนโรงพยาบาลก่อนจนกว่าจะหายนะครับ“ ธันวาเอ่ยบอกคุณหญิง
“ ไงมึงไอ้ดิน สบายดี ” ธันวาหันไปทักทายดินแดนที่ยังนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม
“ เออ…คุณป้าครับไม่ทราบว่า.. ”
“ ลูกสะใภ้ป้าเองจ้า ” หมอยังไม่ทันจะถามจบประโยคคุณหญิงรีบเอ่ยตอบออกไปทันทีเพราะกลัวว่าหมอจะมาทำคะแนนกับว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอ
“ ไม่เจอกันนานมึงจะมีเมียแล้วเหรอวะ ” ธันวาหันไปเอ่ยถามดินแดนยิ้มๆแม้จะตกใจที่รู้ว่าคนสวยในห้องฉุกเฉินคือแฟนเพื่อนแต่เขาก็ยังรู้สึกถูกใจเธออยู่ดี
“ หึ! เมียที่ไม่ได้เลือกเอง เมียที่โดนบังคับให้แต่ง มีอะไรน่าตื่นเต้นวะ ” ดินแดนหัวเราะเบาๆในลำคอและเอ่ยบอกหมอออกไป
“ ธันวาป้าย้ายน้องเข้าห้องพักเลยได้ไหม ” คุณหญิงเอ่ยถามหมอขึ้นอีกครั้ง
“ ได้ครับ ”
“ ดินไปจ้องห้องให้น้องสิ ” คุณหญิงหันไปเอ่ยสั่งลูกชาย
” ….. “ ดินแดนก็ยังนั่งเงียบทำเป็นไม่ได้ยินในสิ่งที่แม่สั่ง
” ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมจัดการให้เอง สักครู่นะครับ “ หมอที่เห็นอีกคนไม่สนใจก็เป็นโอกาสดีที่เขาจะเข้าไปทำคะแนนในเมื่อเพื่อนไม่เต็มใจเขาก็จะได้เดินหน้าในการตามจีบคนสวย
สายตาคมมองตามแผ่นหลังหนาของเพื่อนที่สวมเสื้อกาวน์เดินออกไปนิ่ง ไม่ต้องบอกเขาก็รู้ว่าไอ้หมอมันสนใจน้ำมนต์ แต่ใครสนเขาไม่สนอยู่แล้วดีเหมือนกันถ้ายัยนั่นสนใจไอ้หมอขึ้นมาบางที่เขาอาจจะไม่ต้องแต่งงานกับยัยนั่นก็ได้
“ ถ้าธันวาจีบหนูน้ำมนต์ขึ้นมาจริง เขาทำคะแนนนำหน้าแกไปไกลแน่แสนดีขนาดนั้นแถมหล่อสุภาพ ” คุณหญิงเอ่ยบอกหวังจะกระตุ้นต่อมความรู้สึกของลูกชายบ้างแต่เปล่าเลย
“ ก็ดีสิครับผมจะได้หมดเวร หมดกรรมซะที ” ดินแดนเอ่ยขึ้นอย่างที่ใจคิด
“ ฉันไม่เคยเลี้ยงแกแบบนี้นะดิน ไปเอานิสัยแย่ๆนี้มาจากใคร ” จนคุณหญิงนึกหมั่นไส้ขึ้นมา วันนี้ทั้งวันคุณหญิงเอาแต่ด่าว่าลูกชายตัวดี
“ ฉันจะเร่งหาฤกษ์แต่งให้แกเร็วขึ้น ลูกสะใภ้ฉันๆหวงส่วนแกก็ไปทำตัวเองซะใหม่ อย่าร้ายให้มันมากสักวันถ้าแกรักน้องในวันที่ไม่มีน้องอยู่แล้วแกจะเสียใจ แม่เตือนแกแล้วนะดิน ” คุณหญิงและผู้ใหญ่ทุกคนมั่นใจว่าเด็กทั้งสองต้องรักกันได้เพราะน้ำมนต์เป็นเด็กที่น่ารัก การที่ดินแดนจะตกหลุมรักเธอเข้าสักวันมันก็ไม่ใช่เรื่องยาก
“ หึ! ไม่มีวัน ผมไม่มีวันรักยัยนั่น ” ดินแดดเอ่ยขึ้นอย่างมั่นอกมั่นใจ แม้วันนี้เขาจะยังไม่มีใครแต่เขาก็แน่ใจว่าเขาจะไม่มีวันรักน้ำมนต์อย่างแน่นอนเพราะสำหรับเขา ไม่รักก็คือไม่รัก
^^
- ผู้เขียน
